Πλάνες του τζογαδόρου

Η πλάνη του Μόντε Κάρλο είναι ο πιο διαδεδομένος μύθος στον χώρο του τζόγου. Την έχετε ασπαστεί και εσείς αν πιστεύετε πως μετά από αρκετές επαναλήψεις του κόκκινου στην ρουλέτα, το μαύρο έχει αυξημένες πιθανότητες.

Το ίδιο ισχύει και για τα πιο πολλά παιχνίδια του τζόγου. Όσο και να είναι δύσκολο να το πιστέψουμε, οι πιθανότητες του να βγεί κόκκινο είναι οι ίδιες (50-50) ακόμα και π.χ. μετά από 30 επαναλήψεις του μαύρου. Δεν υπάρχει καμία συμπαντική μνήμη που να θυμάται τι έγινε στην προηγούμενη γύρα. Παρ΄όλα αυτά πάρα πολλά συστήματα έχουν εφευρεθεί για την πρόβλεψη των αριθμών του Λόττο και άλλων παρόμοιων παιχνιδιών. Απατεώνες πουλανε "ανίκητα" συστήματα, που βασίζονται σε μια τόσο μεγάλη πλάνη.


Σύμφωνα με τους περισσότερους επιστήμονες η αιτία βρίσκεται στο ότι ο μέσος άνθρωπος δεν καταλαβαίνει πως ενώ οι πιθανότητες να βγεί κόκκινο στην ρουλέτα είναι 50% σε μεγάλη διάρκεια, σε μικρό αριθμό γεγονότων μπορεί να συμβεί το οτιδήποτε. Έχουν καταγραφεί πολλές περιπτώσεις όπου το ίδιο χρώμα έβγαινε πάνω από 20 φορές. Εκείνες τις μέρες όπως φαντάζεστε τα καζίνο είχαν πάρτυ.

Όλα αυτά ισχύουν για παιχνίδια όπου το γεγονός επαναλαμβάνεται από την αρχή και με τους ίδιους όρους και μεγέθη. Δεν ισχύει π.χ. στο blackjack όπου τα χαρτιά που έχουν ήδη βγεί επηρεάζουν τις πιθανότητες εμφάνισης των υπόλοιπων.

Μιά άλλη γνωστή πλάνη είναι η πλάνη του ματαιόδοξου τζογαδόρου (ο ορισμός είναι του οικονομολόγου David Ewing). Ο παίκτης πιστεύει ότι μπορεί να σταματήσει να ρισκάρει(μπορεί να είναι στο καζίνο, μπορεί να είναι και στο χρηματιστήριο)  ενώ κερδίζει. Ένα δυνατό παράδειγμα είναι η περίπτωση του Ελληνικού χρηματιστηρίου. Οι πιο πολλοί μένανε στο παιχνίδι περιμένοντας αιώνια κέρδη και τελικά έμειναν εγκλωβισμένοι. Αυτή η πλάνη είναι πολύ δυνατή και πολύ λίγοι αντιστέκονται. Έχω υπάρξει άπειρες φορές θύμα αυτής της πλάνης. Το καλό είναι ότι ασχολούμαι μόνο με στοίχημα και πόκερ(όπου σε αντίθεση με τα καζίνο υπάρχουν άνθρωποι που έχουν αποδείξει πως γίνεται να βγείς κερδισμένος στην διάρκεια). Οποιαδήποτε άλλη μορφή τζόγου δε μου προκαλεί κανένα ενδιαφέρον.

Η πλάνη του ζεστού χεριού στο μπάσκετ. Όσο απίστευτο και αν φαίνεται απ'την εμπειρία, η έρευνα της ομάδας του καθηγητή Γκίλοβιτς απέδειξε ότι το ζεστό χέρι είναι μύθος. Μελετώντας τα σουτ μιας ομάδας για ολόκληρη σεζόν απέτυχαν να αποδείξουν πως δεν υπάρχουν δεδομένα που δεν προβλέπονται απ'τις πιθανότητες. Επίσης μελετώντας τις ελεύθερες βολές των Μπόστον Σέλτικς για δύο περιόδους, διαπίστωσαν πως όταν ένας παίκτης έχανε μια βολή, οι πιθανότητες να πετύχει την επόμενη ήταν 75%. Ακριβώς ίδιες ήταν οι πιθανότητες να πετύχει μια βολή αν είχε πετύχει την προηγούμενη.

Μια όχι πολυ διάσημη είναι η ψευδαίσθηση των επαναλήψεων. Η πιθανότητα να βγεί το ένα χρώμα μετά το άλλο στην ρουλέτα(και σε ρήψη νομίσματος κτλ) είναι 50%. Βλέποντας όμως την ακολουθία κόκκινο, κόκκινο, κόκκινο, μαύρο, κόκκινο, μαύρο, μαύρο, μαύρο, μαύρο, κόκκινο, κόκκινο οι πιο πολλοί δεν την θεωρούν τυχαία. Στην πραγματικότητα είναι μια φυσική τυχαία ακολουθία. Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι ο κοινός νους περιμένει την εναλλαγή των χρωμάτων σε ποσοστό 70%, ενώ κανονικά είναι 50%.



ΠΗΓΗ