Δεν ήθελαν να χάσουν. Ηθελαν να κερδίσουν;

Τα... παπαγαλάκια εκ του αποτελέσματος (0-0) διαψεύστηκαν πανηγυρικά χθες στη Λιβαδειά. Μαζί τους... εκτέθηκε φυσικά και ο ΟΠΑΠ, ο οποίος έσπευσε την Παρασκευή να "φράξει" στοιχηματικά την αναμέτρηση Λεβαδειακού-ΑΕΚ, αδιαφορώντας αν έτσι έπληξε το γόητρό του (για να μην ξεχνιόμαστε, δεν είναι ο οποιοσδήποτε, τυχαίος, μπουκ...) αλλά -το χειρότερο, μάλιστα- "φούντωσε" τις... θεωρίες συνωμοσίας που κυκλοφορούσαν στην πιάτσα και ήθελαν δήθεν την Ενωση να κάθεται να χάνει. Οχι τίποτε άλλο και πολύς κόσμος λογικά θα παρασύρθηκε και θα οδηγήθηκε στον... κουβά από τη "βουτιά" της τιμής του άσου και το ματσάκι διεξήχθη... υπό έντονη "σκιά"!

Στο αγωνιστικό της κομμάτι, η αναμέτρηση της Λιβαδειάς δεν είχε ρυθμό, δεν πρόσφερε καλό ποδόσφαιρο (εδώ που τα λέμε και να ήθελαν οι παίκτες των δύο ομάδων δεν θα μπορούσαν σε αγωνιστικό χώρο που κάνει μόνο για... βοσκή), αλλά διέθετε πολλές φάσεις για γκολ. Γιατί τότε... έκατσαν "κουλούρια"; Σε... πρώτη ανάγνωση πολύ απλά επειδή οι δύο τερματοφύλακες, ο Βαγέχο και -κυρίως- ο Σάχα άγγιξαν το άριστα. Και σε... δεύτερη ανάγνωση γιατί στο πρώτο ημίχρονο (για την ακρίβεια στο αρχικό 30λεπτο), διάστημα κατά το οποίο έπιασε... θαλασσοταραχή την "κιτρινόμαυρη" άμυνα, οι μεν κεφαλιές του Μπάρκογλου έφευγαν μόλις άουτ, ο δε θηριώδης Αγκάλι δεν είχε τελειώματα, ενώ στην επανάληψη οι επιθετικοί των γηπεδούχων ξεχείλιζαν από πάθος, αλλά τους έλειψε το καθαρό μυαλό στην τελική προσπάθεια, πάσα ή σουτ (με... χειρότερο τον Ναπολεόνι).

Τα παραπάνω όσον αφορά τον Λεβαδειακό, γιατί στην ΑΕΚ το 4-3-1 (σε διάταξη ρόμβου το κέντρο της) -2 που της φόρεσε στο πρώτο ημίωρο ο Μπάγεβιτς μάλλον μπέρδεψε τους παίκτες της. Βέβαια στη συνέχεια ο Σερβοέλληνας τεχνικός διόρθωσε την αρχική του έμπνευση, η Ενωση απέκτησε κάποια ισορροπία, έγινε πιο ορθολογιστική στο δημιουργικό κομμάτι του παιχνιδιού της, στην επανάληψη εγκατέλειψε και το παθητικό ρόλο του πρώτο ημιχρόνου, πιέζοντας κατά διαστήματα τον αντίπαλό της, αλλά μέχρι εκεί. Η έλλειψη ουσιαστικού κινήτρου έκανε μπαμ στους περισσότερους "κιτρινόμαυρους" όταν έφταναν φάτσα με το γκολ.. Αν ήταν πιο συγκεντρωμένοι και πιο σοβαροί στην τελική προσπάθεια κάλλιστα όσο περνούσε η ώρα θα μπορούσαν να είχαν "κλέψει" και το τρίποντο (ειδικά από τη στιγμή που οι γηπεδούχοι το έριξαν στις "γιόμες" και... έδωσαν δουλειά στον Μανωλά).

Εν κατακλείδι αυτά που μου άφησε η (ιμιτασιόν) μάχη της Λιβαδειάς: από τη μία η σωστή στρατηγική του Φαράντου, δηλαδή να προσπαθήσει να χτυπήσει με "γεμίσματα" στο ευάλωτο κεντρικό αμυντικό δίδυμο της ΑΕΚ, ήταν και μικρής διάρκειας (μισής ώρας, μέχρι που... έβαλε το χεράκι του κι από τον πάγκο ο Ντούσκο, αλλάζοντας διάταξη και "κόφτη") και απέτυχε λόγω... Σάχα και Αγκάλι. Από την άλλη, οι παίκτες της ΑΕΚ δεν ήθελαν να χάσουν, αλλά (κάποιοι τουλάχιστον) δεν καιγόντουσαν και για να κερδίσουν...




ΠΗΓΗ