Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Δέκα ποδοσφαιρικά κλισέ που με εκνευρίζουν

Είμαι ένας άνθρωπος που από παιδί ήθελα να ασχοληθώ με την αθλητική δημοσιογραφία. Τότε μου φαινόταν πολύ όμορφο και πρωτότυπο ό,τι κι αν άκουγα από τους σημαντικούς αθλητικούς ρεπόρτερ της εποχής, ό,τι κι αν έλεγαν οι πρωταγωνιστές ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Οτιδήποτε –σε κάθε περίπτωση- είχε να κάνει με τον… μαγικό κόσμο του ποδοσφαίρου. Αλήθεια, πως μου ακουγόταν τότε αυτή η έκφραση: «Ο… μαγικός κόσμος του ποδοσφαίρου»; Όταν την είχα ακούσει για πρώτη φορά θεώρησα ότι αυτός που το είπε ήταν τουλάχιστον συγγραφέας που κατά λάθος βρέθηκε να ασχολείται με τα αθλητικά.

Τα χρόνια πέρασαν όμως και μερικές εκφράσεις δεν μπορώ καν να τις ακούω κι ας είμαι σίγουρος ότι τις χρησιμοποιώ και ο ίδιος. Άκου-άκου μπήκαν στο υποσυνείδητό μου. Μερικές φορές όμως που σκέφτομαι αυτά τα ποδοσφαιρικά κλισέ μου έρχεται πλέον να γελάσω. Είτε πρόκειται από εμένα και τους συναδέλφους μου, είτε από προπονητές, παίκτες ή παράγοντες. Κι όσο σκέφτομαι ότι έρχεται και το Μουντιάλ, όπου θα γίνει διαγωνισμός, δεν ξέρω τι να κάνω. Γι’ αυτό και αποφάσισα να μοιραστώ το δικό μου top ten αυτών των εκφράσεων, περιμένοντας(ανοίγοντας τα σχόλια φυσικά) να γράψετε κι εσείς τις δικές σας.


Ο Δαυίδ νίκησε τον Γολιάθ

Αυτό το θέμα έχει λυθεί εδώ και πάρα πολλά χρονιά. Ο Δαυίδ είχε νικήσει τον Γολιάθ και από τότε όλη η ανθρωπότητα κανονικά θα έπρεπε να θεωρεί έκπληξη την στιγμή που ο Γολιάθ θα νικήσει τον Δαυίδ.


Έντεκα εμείς, έντεκα κι αυτοί

Αυτό το λένε συνήθως οι προπονητές για να φτιάξουν την ψυχολογία των παικτών τους. Αντί να τους δείξουν κανένα σύστημα της προκοπής(αμυντικό κατά προτίμηση) που θα σταματήσει τους αντιπάλους έντεκα, που βέβαια είναι καλύτεροι. Θα προτιμούσα το «κάντε τον σταυρό σας και πάμε».


Η μπάλα είναι στρογγυλή

Αλήθεια είχε κανείς αμφιβολία γι’ αυτό; Πλάκα θα είχε πάντως να δούμε και κανέναν αγώνα με τετράγωνη μπάλα.


Βλέπουμε κάθε αγώνα ξεχωριστά

Μιλάμε για την επιτομή της πρωτοτυπίας. Ο πρώτος που θα καταφέρει να ασχοληθεί με τους επόμενους αγώνες την ώρα που παίζει σε κάποιον άλλο θα πάρει βραβείο.


Στο τέλος θα κάνουμε ταμείο

Η πρώτη ομάδα που θα φτάσει στον στόχο της στην αρχή να περάσει από τα γραφεία του protagon να της κάνουμε αφιέρωμα.


Τους σεβόμαστε αλλά δεν τους φοβόμαστε

Η έκφραση που όταν ακούω από έναν παίκτη ή προπονητή για ένα πράγμα είμαι 100% βέβαιος. Φοβάται πάρα πολύ.

Δεν έχει σημασία να παίξω εγώ καλά, αρκεί να νικήσει η ομάδα
Άλλο μεγάλο θέμα του ποδοσφαίρου: ο αλτρουισμός. Αν λοιπόν ήμουν ποδοσφαιριστής θα ήθελα και να παίξω εγώ καλά και να νικήσει η ομάδα και –αν γίνεται- να κάνω χατ τρικ, να με σηκώσουν οι φίλαθλοι στους ώμους τους και να έχουν την επόμενη μέρα όλες οι εφημερίδες την μούρη μου στην πρώτη σελίδα.


Η ζωή συνεχίζεται

Αυτό έλειπε. Να μην συνεχίζεται η ζωή μετά από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα.


Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία


Η ματαιότητα σε όλο της το μεγαλείο. Αν είναι να πεθάνει η ελπίδα προτιμώ να μην παιδεύομαι. Ας πεθάνει από την αρχή να τελειώνουμε. Αλλιώς να γίνει η ελπίδα νίκη και να μην πεθάνει ποτέ.


Οι παραδόσεις είναι για να σπάνε

Δεν ξέρω αλήθεια τι να πιστέψω. Ότι οι παραδόσεις πρέπει να τηρούνται ή είναι για να σπάνε; Και τελικά όταν σπάσει η παράδοση μπορούμε να την κολλήσουμε ξανά; Και γιατί όταν νικάμε θέλουμε να μην σπάνε, ενώ όταν χάνουμε ελπίζουμε στο αντίθετο. Μάλλον πέρασε η ώρα και άρχισα να τα χάνω. Την παράδοση δεν την έσπασα και θα κοιμηθώ για μία φορά ακόμα αργά…





ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου