Is this Giourkas;

Από τις 7 Μαρτίου του 2001 και το "Ποιος είναι ο Γιούρκας;" του Άλεξ Φέργκιουσον, έως τις 4 Οκτωβρίου του 2012 και το "Αλήθεια, ο Σεϊταρίδης παίζει εδώ;" του Ζεσουάλδο Φερέιρα, μεσολάβησαν 11,5 χρόνια τα οποία δεν ήταν όλα γεμάτα μπάλα.
 

Από το ντεμπούτο με γκολ κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έως την ευρωπαϊκή επιστροφή με ασίστ (ξανάπαιξε ευρωπαϊκό παιχνίδι μετά από 3,5 χρόνια) κόντρα στην ομάδα που νίκησε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μέσα στο "Όλντ Τράφορντ" πριν από μερικές μέρες, ξετυλίγεται μια καριέρα σαν παραμύθι.



Photo: Από την παρουσίασή του από τον ΠΑΟ (Γενάρης 2001)


Ένα παραμύθι στο οποίο όλοι εύχονται ένα χάπι εντ, αλλά στο μεταξύ υπήρξαν και κάμποσοι δράκοι. Όχι μόνο "δράκοι" σαν αυτούς του Οπόρτο που αποτέλεσαν τον πρώτο επαγγελματικό ευρωπαϊκό σταθμό του πρωταθλητή Ευρώπης 2004, αλλά και δράκοι χωρίς εισαγωγικά για έναν ποδοσφαιριστή που χαρακτηρίστηκε παλαίμαχος στα 27 του χρόνια.



Οι καλλονές και τα πανάκριβα αυτοκίνητα

Ως έναν βαθμό δικαίως, γιατί ο ίδιος αδίκησε τον εαυτό του, αντικαθιστώντας τα ποδοσφαιρικά κατορθώματα με αντρικές κατακτήσεις ανερχόμενων καλλονών και πανάκριβων αυτοκινήτων, σε όποια διαδικτυακή μηχανή αναζήτησης κι αν έψαχνες τα ίχνη του.

Μπορεί να έχασε το ρεκόρ του νεαρότερου σκόρερ του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη (σκόραρε σε ηλικία 19 χρόνων και 9 μηνών κόντρα στην Γιουνάιτεντ) από τον Χάρη Μαυρία (σκόραρε στα 18 του κόντρα στη Μάδεργουελ), ωστόσο οι πανάκριβες μεταγραφές του στη Δυναμό Μόσχας από την Πόρτο (περίπου 7 εκατομμύρια λίρες) και από τη Δυναμό στην Ατλέτικο (11 εκατομμύρια ευρώ), τον κρατάνε ακόμη στην κορυφή, με τον Νίκο Μαχλά να ακολουθεί σε απόσταση με λιγότερα από τα μισά.

Το γκολ του Γιούρκα κόντρα στη Γιουνάιτεντ

Από τον Παναθηναϊκό στην Πόρτο, από την Πόρτο στη Δυναμό Μόσχας, από τη Μόσχα στην Ατλέτικο Μαδρίτης και μετά από 60 συμμετοχές σε μια τριετία στην Πριμέρα Ντιβιζιόν, αρχίζει μία βίαιη ελεύθερη πτώση που οδήγησε τον Γιούρκα από καλοκαιρινό μεταγραφικό "μήλο της έριδος" των πρωτοσέλιδων, σε διαρκή αρνητή της λύσης του συμβολαίου του με τον Παναθηναϊκό στις εσωτερικές πια σελίδες.




Κριτική από... θυμό

Ανήκει σε εκείνες τις σπάνιες -για τη φυλή μας- περιπτώσεις, που η έντονη κριτική που του ασκείται δεν καθοδηγείται από φθόνο για όσα απολαμβάνει σε τόσο μικρή ηλικία, αλλά από θυμό για το ότι έδειξε να αρκείται σε πράγματα λιγότερα από όσα υποσχόταν το πλούσιο ταλέντο του.

Η πίστη και η ελπίδα ότι "δεν μπορεί ρε διάολε, θα ξυπνήσει ο εγωισμός και θα μας ξαναδείξει κάτι από τον παλιό Γιούρκα" δεν έσβησαν ποτέ, εξ ου και το σπανιότατο -για τα παναθηναϊκά δεδομένα- γεγονός, ότι ουδέποτε αποδοκιμάστηκε στις αλλεπάλληλες απόπειρες των προπονητών του να τον επαναφέρουν, αν και παρέμενε σκιά του παλιού καλού του εαυτού.




Ο Μέντες και ο Φερέιρα και οι προσδοκίες

Το ελληνικό... δαιμόνιο πόνταρε πολλά στην πρόσληψη του Ζεσουάλδο Φερέιρα, αφού ο συνδετικός κρίκος στο πρόσφατο παρελθόν (ο κορυφαίος ατζέντης Ζόρζε Μέντες) ήταν μια καλή αφετηρία για προνομιακή μεταχείριση στο πρόσωπο του Γιούρκα.

Ωστόσο ο Πορτογάλος δεν δικαιολόγησε τις υστερόβουλες προσδοκίες, χρησιμοποιώντας τον Σεϊταρίδη μόνο όταν οι απουσίες το επέβαλλαν και 1-2 φορές όταν οι συνθήκες το επέτρεπαν. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο.

Τελικά ο Γιούρκας επέστρεψε στα πρωτοσέλιδα. Είναι όμως μάλλον πρόωρο να μιλήσουμε και για επιστροφή στην πρώτη γραμμή. Για να είμαστε ειλικρινείς, η πλειονότητα θα πόνταρε ευκολότερα τα χρήματά της στο ενδεχόμενο μιας αναλαμπής. Για να επιστρέψει ο Γιούρκας χρειάζεται τουλάχιστον ένα σερί 4-5 αδιάλειπτων συμμετοχών με ικανοποιητική απόδοση, ακόμη κι αν χαμηλώσουμε τον πήχη των απαιτήσεων.

Επειδή όμως η πίστη ότι κάποτε θα γινόταν κι αυτό, κλονίστηκε μεν, αλλά δεν εξαλείφθηκε ποτέ, η μπάλα βρίσκεται και πάλι στα πόδια του. Και εξαρτάται από τον ίδιο αν θα την τσουλήσει στο χορτάρι με την χάρη που τον εκτόξευσε στην All Star ομάδα της UEFA το 2004 ή θα της δώσει μία να πάει στα τσακίδια.


Έχουμε την υποψία ότι αυτή τη φορά δεν θα κάνει πίσω. Ας την κάνει βεβαιότητα.




ΠΗΓΗ