“Β' ομάδες” και ομάδες δορυφόροι στο ποδόσφαιρο

Ο Βασίλης Σαμπράκος σκέφτεται πάνω στον συλλογισμό του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ, ο οποίος συμβουλεύει τους Αγγλους να μιμηθούν τους Ισπανούς στην μέθοδο παραγωγής ποδοσφαιριστών.



Διαβάζοντας στην Guardian μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση της σκέψης του Ρομπέρτο Μαρτίνεθ σχετικά με τον ιδανικό τρόπο παραγωγής ποδοσφαιριστών, θυμήθηκα όλη αυτή τη συζήτηση που στην Ελλάδα μένει στα λόγια και δεν προχωρά ποτέ στα έργα.

Αν θέλεις να διαβάσεις τον συλλογισμό του Ισπανού προπονητή πάτα εδώ. Αν όχι, σου αναφέρω μέσες άκρες τι ισχυρίζεται: εξηγεί στους Αγγλους ότι οι Ισπανοί δεν είναι ούτε μάγοι ούτε τόσο καλύτεροι εκπαιδευτές στις παιδικές και εφηβικές ηλικίες του ποδοσφαίρου, και επιμένει ότι οι Ισπανοί παράγουν μαζικότερα ποδοσφαιριστές αξίας επειδή δεν κρατούν σε αναμονή τους παίκτες από τα 18 μέχρι τα 21-22 αλλά αντίθετα τους βάζουν να παίξουν σε πραγματικές συνθήκες αγώνα. Δεν αποκάλυψε καμιά σοφία στους Αγγλους ο προπονητής της Εβερτον. Στην πραγματικότητα δεν έκανε τίποτα παραπάνω από το να παραθέσει τα βιωματικά συμπεράσματά του από την διαχρονική σύγκριση των παραστάσεών του από Ισπανία και Αγγλία.

Τι τους λέει ο Μαρτίνεθ; “Αν δεν μπορείτε να φτιάξετε τις Β' ομάδες των συλλόγων που θα πάρουν μέρος στο πρωτάθλημα της Β' κατηγορίας δίχως δικαίωμα ανόδου, όπως κάνουν οι Ισπανοί, τουλάχιστον εξελίξτε ομάδες της Β' κατηγορίας σε συνεργαζόμενους με τα μεγάλα κλαμπ της Premier League συλλόγους, ώστε να βάζετε εκεί τους παίκτες των 18-19-20 ετών να παίζουν σε πραγματικές συνθήκες”.

Ο 40χρονος προπονητής εξηγεί το αυτονόητο, ότι ένα παιδί 18 ετών που παίζει στην β' ομάδα με τη συνείδηση ότι μια νίκη ή μια ήττα δεν αλλάζουν τη ζωή της ομάδας, δεν ψήνεται, δεν ωριμάζει, δεν διαμορφώνει χαρακτήρα, δεν προετοιμάζει τον εαυτό του για την ώρα της ευκαιρίας του στην Premier League.

Η ίδια κουβέντα γίνεται διαχρονικά στην Ελλάδα, κάθε φορά που εκδηλώνεται ο καημός για ταλέντα που σαπίζουν σε πάγκους, κερκίδες και μη ανταγωνιστικές β' ομάδες και τελικώς μένουν απροετοίμαστα και πηγαίνουν χαμένα. Συγκυριακά, λόγω κρίσης, αυτή την εποχή παίρνουν ευκαιρία περισσότεροι Ελληνες 20αρηδες από ποτέ. Ακόμη και τώρα όμως, που κάποιες φορές παίζουν “αναγκαστικά”, ελλείψει άλλου, δεν καταφέρνουν να εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες. Διότι πέφτουν απροετοίμαστοι στα βαθιά νερά, και πνίγονται. Διότι δεν είναι εύκολο να καλύψουν με το ταλέντο και την ψυχή τα κενά που έχουν λόγω της στασιμότητας στην οποία έζησαν από τα 17-18 έως τα 20-21 τους χρόνια.

Οσο το ίδιο το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν κάθεται κάτω για να προβληματιστεί πάνω στο θέμα και να βρει την λύση, είτε με την δημιουργία “Β” εκδόσεων των συλλόγων με συμμετοχή στα πρωταθλήματα μέχρι τη Β' Εθνική, είτε με μια ιδέα σαν αυτή που δίνει ο προπονητής της Εβερτον για συνεργαζόμενες ομάδες από χαμηλότερη κατηγορία, τα ταλέντα θα παραμένουν άψητα, και πολλά από αυτά θα χάνονται. Ρίξτε μια ματιά πίσω από την κουρτίνα όλων των μεγάλων συλλόγων, όλων των ομάδων της Superleague, και θα βαρεθείτε να μετράτε αξιόλογα παικτάκια που πηγαίνουν ή θα πάνε χαμένα.





ΠΗΓΗ