Κυπριακά κουπόνια, δορυφορικά πιάτα και το τρίγωνο Ελλάδα – Κύπρος – Λονδίνο στο αθλητικό στοίχημα
Το ΠΡΟ-ΠΟ
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο όρος “αθλητικό στοίχημα” ήταν παντελώς άγνωστος στην Ελλάδα. Τη θέση του ως το πλέον δημοφιλές παιχνίδι “στοιχήματος” (δώστε έμφαση στα εισαγωγικά) στη χώρα μας είχε καταλάβει προ πολλού, ένα παιχνίδι με τεράστια παράδοση, που χρονολογείται από το 1959: το ΠΡΟ-ΠΟ.
Το κυνήγι της σωστής πρόβλεψης σε ένα εξωφρενικό (αν το υπολογίσει κανείς με τα σημερινά δεδομένα) “παρολί” δεκατριών, συγκεκριμμένων μάλιστα, αγώνων που ορίζονταν από το διοργανωτή (ΟΠΑΠ), είχε για δεκαετίες περίοπτη θέση στην ελληνική κοινωνία. Συνήθως μάλιστα ο παίκτης που κατάφερνε, με εξαιρετική δόση τύχης βέβαια, να “πιάσει” το πολυπόθητο “δεκατριάρι”, απολάμβανε από τους γύρω του αντιμετώπιση που ξεπερνούσε κατά κάποιον τρόπο την έννοια του “ευνοημένου” από την τύχη. Ήταν πια κάτι σαν ειδικός στις προβλέψεις, κάποιος που ξέρει από ποδόσφαιρο, που “βλέπει μπάλα”, αν και οι μεταδόσεις αγώνων ήταν κάτι σπάνιο στην εποχή.
Το ΠΡΟ-ΠΟ
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο όρος “αθλητικό στοίχημα” ήταν παντελώς άγνωστος στην Ελλάδα. Τη θέση του ως το πλέον δημοφιλές παιχνίδι “στοιχήματος” (δώστε έμφαση στα εισαγωγικά) στη χώρα μας είχε καταλάβει προ πολλού, ένα παιχνίδι με τεράστια παράδοση, που χρονολογείται από το 1959: το ΠΡΟ-ΠΟ.
Το κυνήγι της σωστής πρόβλεψης σε ένα εξωφρενικό (αν το υπολογίσει κανείς με τα σημερινά δεδομένα) “παρολί” δεκατριών, συγκεκριμμένων μάλιστα, αγώνων που ορίζονταν από το διοργανωτή (ΟΠΑΠ), είχε για δεκαετίες περίοπτη θέση στην ελληνική κοινωνία. Συνήθως μάλιστα ο παίκτης που κατάφερνε, με εξαιρετική δόση τύχης βέβαια, να “πιάσει” το πολυπόθητο “δεκατριάρι”, απολάμβανε από τους γύρω του αντιμετώπιση που ξεπερνούσε κατά κάποιον τρόπο την έννοια του “ευνοημένου” από την τύχη. Ήταν πια κάτι σαν ειδικός στις προβλέψεις, κάποιος που ξέρει από ποδόσφαιρο, που “βλέπει μπάλα”, αν και οι μεταδόσεις αγώνων ήταν κάτι σπάνιο στην εποχή.