Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

«Μην ντρέπεσαι να πεις πως είσαι στοιχηματζής. Αφού αυτό είσαι!»

Τις προάλλες διάβαζα ένα κείμενο του συχωρεμένου του Γιώργου Παρασκευά, που μου έστειλε ο sir Bozo, προς γνώσιν και επιμόρφωση. Κάθε επάγγελμα έχει τον «γκουρού» του ή αν σας στραβοκάθεται αυτή η λέξη, τον «πρίγκιπα» του, ο οποίος συνήθως είναι ένας άνθρωπος που αφιέρωσε το μεγαλύτερο και πιο σημαντικό μέρος της ζωής του, στο να τελειοποιήσει την τέχνη του-όποια κι αν είναι αυτή. Για τους στοιχηματζήδες (το λεξικό μου βγάζει ορθογραφικό λάθος τη λέξη, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την αγγλική της μετάφραση tipster, δείγμα του πόσο έχουν ενσωματώσει το στοίχημα στη ζωή τους οι Αγγλόφωνοι, σε αντίθεση με εμάς...), επαναλαμβάνω, για τους στοιχηματζήδες της Ελλάδας, αυτός ο «πρίγκιπας» ήταν ο Παρασκευάς.



Μα για ποιους έγραφε τότε;

Ο οποίος παρότι Έλληνας, στο «παιχνίδι» του ήταν πιο Βρετανός και από τον William Hill. Σε εποχές που το Ίντερνετ στη χώρα μας ήταν ακόμα ανύπαρκτο (κάπου στη δεκαετία του 90) και ο ΟΠΑΠ δεν είχε ανακαλύψει ακόμα το «Πάμε Στοίχημα», ο Παρασκευάς απευθύνονταν σε λίγα άτομα, μόνο σε αυτούς που είχαν βρει τη δυνατότητα και την άκρη να στοιχηματίζουν είτε σε μεγάλες βρετανικές εταιρίες είτε ακόμα και σε ντόπιους μπουκ του Λονδίνου. Μα, θα μου πει κάποιος, εφόσον το επάγγελμα του στοιχηματζή εκείνη την εποχή δεν υπήρχε στην Ελλάδα, γιατί σκίζονταν ο Παρασκευάς να βγάζει κάθε φορά στήλη. Για μερικές εκατοντάδες άτομα; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα μπορούσε να είναι μόνο μια. Αυτό ήταν το μεράκι του, ο καημός του, η λόξα του, η τέχνη του. Και δεν έγραφε φυσικά μόνο για αυτά τα λίγες εκατοντάδες άτομα εδώ στην Ελλάδα, αλλά έγραφε και για άλλους εκτός Ελλάδας. Ποιους;



Στα μπουκάδικα του Λονδίνου





Έχω ένα φιλαράκι που δουλεύει σε έναν μπουκ του Βόρειου Λονδίνου. Είναι μισός Έλληνας και μισός Άγγλος και έτυχε η μητέρα του που είναι Αγγλίδα να παντρευτεί στο δεύτερο γάμο της αυτό τον μπουκ. Εδώ στην Ελλάδα δεν υπήρχε μέλλον για τον μικρό (και μιλάω για το 2008), έφυγε λοιπόν κι έπιασε δουλειά στο μπουκάδικο του πατριού του. Από τότε έρχεται μόνο τα καλοκαίρια Ελλάδα για διακοπές και φυσικά όσοι ασχολούμαστε με το στοίχημα πέφτουμε κάθε φορά επάνω του να μας δώσει κάποια tips ή μερικές χρήσιμες συμβουλές. Το αποτέλεσμα όμως είναι πάντα το ίδιο. Δεν τολμάει να μιλήσει για το τι συμβαίνει εκεί μέσα, τόσο πολύ έχει τρομοκρατηθεί από τις δραστηριότητες αυτής της μπίζνας. Το μόνο που μου έχει πει είναι πως υπάρχουν κάποιοι παίκτες που στα 98 από τα 100 στοιχήματα τους κερδίζουν. Και αυτοί όσο τρελό κι αν σας φαίνεται, είναι Κύπριοι! Οι οποίοι έχουν σαν εικόνισμα -ποιόν θα περιμένατε; - τον Παρασκευά!




Μάστορες οι Κύπριοι...

Η Κύπρος είχε πάντοτε το «προνόμιο» να θεωρείται ως προτεκτοράτο της Μεγάλης Βρετανίας. Όχι βέβαια σαν τους Σκοτσέζους ή τους Ουαλούς, αλλά παρόλα αυτά μπορούσαν να διατηρούν διπλή υπηκοότητα και διπλό διαβατήριο όσοι το επιθυμούσαν. Με καθαρά νόμιμο τρόπο, μπορούσαν κι έκαναν μπίζνες με την Αγγλία και πλήρωναν τους φόρους που τους αναλογούσαν από τις επιχειρηματικές δραστηριότητες τους εκεί. Με ένα τηλεφώνημα λοιπόν από τη Λευκωσία ο τάδε επιχειρηματίας στοιχημάτιζε απολύτως νόμιμα σε οποιοδήποτε μπουκάδικο της Αγγλίας και τα κέρδη του φορολογούνταν σύμφωνα με τα διατάγματα της Βρετανικής νομοθεσίας ως Άγγλου υπηκόου.





Οι Κύπριοι λοιπόν εκείνες τις εποχές που είχαν τρελά λεφτά, έπαιρναν το περίφημο 090257707, τον αριθμό στον οποίο ο Παρασκευάς έδινε τα αποτελέσματα των αγώνων, αλλά και προβλέψεις και επένδυαν σοβαρά χρηματικά ποσά στις εμπνεύσεις του.. Αποδείχθηκαν λοιπόν σε βάθος χρόνου, οι καλύτεροι μαθητές του, γιατί πρώτον είχαν δυνατή «κάβα» και δεύτερον, ήξεραν να κάνουν υπομονή. Υπομονή ώστε να χτυπήσουν την κατάλληλη στιγμή και να τινάξουν την μπάνκα. Ο φίλος μου ανέφερε πως από το 2000 και μετά, κάθε φορά που έπαιρνε τηλέφωνο ένας Κύπριος για να στοιχηματίσει, βάραγε «κόκκινος συναγερμός» Αποδόσεις άλλαζαν, ακόμα και σε μεγάλες εταιρίες, λόγω του στοιχήματος μιας ομάδας Κυπρίων. Αυτός βέβαια δεν γνώρισε εκείνες τις μέρες της μεγάλης αναστάτωσης, όμως του τα είχαν διηγηθεί πάμπολλες φορές εκεί μέσα. Και το μόνο που μας έλεγε σαν συμβουλή τελικά ήταν το εξής. «Βρείτε τρόπο να μάθετε τι ποντάρουν στην Κύπρο και ακολουθήστε τους». Τίποτα άλλο.




Τάδε έφη Παρασκευάς....

Θα ήθελα να γράψω πολλά για τον Γιώργο Παρασκευά, αλλά το ρεζουμέ του που σας ενδιαφέρει, είναι οι συμβουλές που έδινε, σε όποιον ήθελε να ασχοληθεί με το στοίχημα. Θα σας τις παραθέσω εδώ και πιστέψτε με, για πολύ κόσμο αποτελούν ευαγγέλιο...


* Πείρα είναι να τα χάσεις επί μία δεκαετία και να προβληματιστείς. Έτσι μαθαίνεις. Ειδικεύσου σε ένα πρωτάθλημα , δύο το πολύ.

* Παίζουμε όσα αντέχει η τσέπη μας. Δεν παίζουμε με δανεικά ή με λεφτά που χρειαζόμαστε για να καλύψουμε κάποιες ανάγκες. Το καλύτερο είναι να έχουμε προκαθορισμένη κάβα από την αρχή της χρονιάς ως το τέλος.

* Δεν παίζουμε ομάδες και πρωταθλήματα που δεν γνωρίζουμε. Προσπαθούμε να εξειδικευτούμε περισσότερο σε κάποια πρωταθλήματα, γιατί δεν είναι δυνατό να παρακολουθούμε τα πάντα.

* Παίζουμε με βάση την φόρμα των ομάδων και λαμβάνουμε περισσότερο υπόψη μας τους τελευταίους 6 αγώνες. Οι απουσίες των ομάδων μετράνε κι αυτές, αλλά από μόνες τους δεν μπορούν να στηρίξουν ένα δυνατό προγνωστικό. Η προϊστορία έχει κάποια σημασία υπό προϋποθέσεις (ανάλογα με το πρωτάθλημα και τις ιδιαιτερότητες των ομάδων).

* Τα παιχνίδια των πρωταθλημάτων είναι προτιμότερο για στοιχηματισμό από αυτά των κυπέλλων και των διεθνών διοργανώσεων. Άλλο τα πρωταθλήματα και άλλο τα κύπελλα. Σημασία έχει το κίνητρο για την κάθε ομάδα και μπορεί στην κάθε περίπτωση να είναι διαφορετικό.

* Περιμένουμε κάποιες αγωνιστικές από την έναρξη των πρωταθλημάτων για να διαπιστώσουμε την κατάσταση που βρίσκονται οι ομάδες. Τουλάχιστον 5-7 αγωνιστικές. Ενδιάμεσα μπορούμε να παίξουμε κάποια παιχνίδια ποντάροντας μικρότερα ποσά αν κρίνουμε ότι μας δίνεται κάποια ευκαιρία.

* Παίζουμε μια ομάδα στην απόδοση που θέλουμε και κρίνουμε ότι της αξίζει. Δεν την παίζουμε όταν η απόδοση της πετσοκόβεται από τον μπουκ, μόνο και μόνο επειδή πιστεύουμε ότι θα επαληθευτούμε.

* Δεν υπάρχουν «άχαστα». Η μπάλα είναι στρογγυλή και όλα μπορούν να σπάσουν. Το ποδόσφαιρο είναι το άθλημα των φτωχών και λατρεύεται όσο κανένα άλλο στον κόσμο για ένα και μοναδικό λόγο: ο φτωχός μπορεί να κερδίσει τον πλούσιο αν του το επιτρέψουν οι συγκυρίες και αυτό γίνεται με μεγαλύτερη συχνότητα από οποιοδήποτε άλλο άθλημα στον κόσμο.

* Αποφεύγουμε το ποντάρισμα σε αμφίρροπα παιχνίδια και κυρίως στα τοπικά ντέρμπι των ομάδων. Είναι προτιμότερο να ψάχνουμε στο κάθε κουπόνι τους άσσους και τα διπλά. Η ισοπαλία είναι ένα αποτέλεσμα το οποίο μπορεί να σπάσει ανά πάσα στιγμή και από τις δυο πλευρές.

* Παίζουμε το μικρότερο αποδεκτό στοίχημα σε αριθμό αγώνων που μας προσφέρει ο μπουκ. Αποφεύγουμε τα μεγάλα στοιχήματα όπως και το άπλωμα του παιχνιδιού μας σε πάρα πολλούς αγώνες, ακόμη και αν αυτοί παίζονται σε μικρούς συνδυασμούς.

 * Ο σωστός παίκτης ξέρει να κρατάει «πισινή» μετά από μια μεγάλη νίκη, αλλά και να απέχει για ένα διάστημα μετά από μια μεγάλη ήττα. Βάζουμε στόχους με την έναρξη της κάθε σαιζόν και κάνουμε ταμείο στο τέλος της χρονιάς. Βλέπουμε το στοίχημα ως επένδυση και όχι ως «αρπαχτή». Παίζουμε για να κερδίσουμε και γιατί γουστάρουμε το άθλημα. Δεν παίζουμε αρρωστημένα και δεν είμαστε ηττοπαθείς.

* Είμαστε νοικοκύρηδες όσον αφορά την διαχείριση των χρημάτων μας και γνωρίζουμε από πριν πως θα διαθέσουμε την κάβα των χρημάτων μας. Κρατάμε λεπτομερή στοιχεία για το που βρισκόμαστε οικονομικά.

* Δεν κατηγορούμε τρίτους όταν χάνουμε. Πρέπει να κάνουμε την αυτοκριτική μας για να βρούμε τι έφταιξε και να το διορθώσουμε.

* Παίζουμε επιλεκτικά και όχι κάθε μέρα. Το καθημερινό παιχνίδι είναι ασύμφορο λόγω της γκανιότας και εκτός αυτού μας παρασύρει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

* Θυμηθείτε: όσο σημαντική είναι η επιλογή ενός αγώνα άλλο τόσο σημαντική είναι η απόρριψη κάποιου άλλου.

* Το στοίχημα είναι δύσκολο «σπορ». Πολύ δύσκολο «σπορ», με προεκτάσεις στα μαθηματικά, την λογιστική και ειδικά στην θεωρία των πιθανοτήτων.

* Μην κάνετε τους ξερόλες και τους μάγκες. Δεν τα ξέρετε όλα. Κανένας δεν τα ξέρει όλα.

* Και θυμηθείτε: αυτοί που ξέρουν τα περισσότερα δεν τα μοιράζονται εύκολα. Μην πιάνεστε κορόϊδα από τους ειδικούς.

* Στημένα παιχνίδια υπάρχουν. Εδώ υπάρχουν στημένες εκλογές, δεν θα υπάρχουν στημένοι ποδοσφαιρικοί αγώνες; Όμως μην νομίζετε ότι κάθε στανταράκι που σας στέλνει αδιάβαστους το στησε ο book για να σας τα πάρει. Αν δεν υπήρχαν εκπλήξεις, δεν θα υπήρχε ούτε στοίχημα, ούτε τίποτα.

* Όλοι γίνονται μετά Χριστόν προφήτες με μια εξυπνάδα για να πουλήσουν μούρη και να δικαιολογηθούν.

* Να μη μαλώνετε με τις γυναίκες σας για το στοίχημα. Αν δεν τους αρέσει να παίζετε φροντίστε να κερδίζετε γιατί έτσι δεν μπορούν να σας πουν τίποτα χώρια που θα τους αρέσει να βγάζετε λεφτάκια. Το πολύ πολύ παίξτε και λίγο στη ζούλα αλλά είπαμε όχι πολλά και με σύνεση.

* Και αύριο μέρα είναι. Το στοίχημα δεν τελειώνει ποτέ. Μην παίζετε τα ρέστα σας σε ένα δελτίο για να πατσίσετε.

* Ένα αουτσάιντερ που κερδίζει κάπου-κάπου είναι προτιμότερο από ένα καυτό φαβορί που χάνει κάπου κάπου.




Ελπίζω να πήρατε μια ιδέα για αυτά που πρέσβευε ο Παρασκευάς.



ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου