Τα τρία μετάλλια του Παπαγεωργόπουλου

Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος στην εποχή της αθλητικής δόξας στις αρχές της δεκαετίας του '70

Πριν από την υπεξαίρεση, πριν από την καταδίκη σε ισόβια, πριν ακόμη από την πολιτική και τις φωτογραφίες με τους υπουργούς, τον Χριστόδουλο, την Αγγελοπούλου, τις πόζες με ηθοποιούς και κάθε λογής καλλιτέχνες, υπήρχε ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος του στίβου.

Που σε μια εποχή - επί Δικτατορίας - που ο αθλητισμός ήταν ένα διαφημισμένο από το καθεστώς μεν, αποκούμπι δε για τους Ελληνες, ο Παπαγεωργόπουλος έδινε ευρωπαϊκή αύρα στη χώρα, κατακτώντας μετάλλια στα σπριντ του στίβου.


Τρία μετάλλια κατέκτησε ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος σε Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα: το χάλκινο στα 100 μ. στους Πανευρωπαϊκούς του Ελσίνκι το 1971, πίσω από τον περίφημο Σοβιετικό Βαλερί Μπορζόφ και Δυτικογερμανό Γκέρχαρντ Βούτσερερ, ένα ακόμη χάλκινο στα 50 μ. στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου το 1972 στη Γκρενόμπλ και το ασημένιο στα 60 μ. στους Πανευρωπαϊκούς Κλειστού Στίβου στο Μόναχο το 1976.

Υπήρχε κάτι το ατελές στην καριέρα του Παπαγεωργόπουλου στον στίβο. Ισως είχε να κάνει με την εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972 στο Μόναχο, όταν στον προκριματικό γύρο έκανε χρόνο 10.24'', επίδοση που στον τελικό θα του έδινε το ασημένιο μετάλλιο. Αλλά με όλη την Ελλάδα να τον περιμένει να εμφανιστεί στον ημιτελικό, εκείνος ήταν απών λόγω τραυματισμού.





ΠΗΓΗ