Το ποδόσφαιρο, άλλωστε, ήταν και ο λόγος που έφυγε ο Γιώργος Καλαφάτης από τις τάξεις του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου και αποφάσισε να ιδρύσει έναν νέο σύλλογο. Η… high society της εποχής δεν ήθελε το «βάρβαρο» ποδόσφαιρο στις τάξεις του ΠΓΣ κι ο Καλαφάτης μαζί με τον αδερφό του Αλέξανδρο αλλά και αρκετούς ακόμα, αποφάσισαν να φτιάξουν τον Ποδοσφαιρικό Όμιλο Αθηνών, ο οποίος το 2010 έγινε ΠΠΟ (Πανελλήνιος Ποδοσφαιρικός Όμιλος) και το 1922 πήρε την οριστική του ονομασία, ως Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος.
Μόνο πρωτιές!
Από το 1919 ο Παναθηναϊκός είχε κατακτήσει το πρώτο του πρωτάθλημα, αρχίζοντας μια τεράστια ιστορία γεμάτη διακρίσεις και τίτλους. Η ομάδα… συνώνυμο του ποδοσφαίρου, έχει να επιδείξει μόνο πρωτιές, χρυσές σελίδες ιστορίας και πρωτοποριακές κινήσεις. Ο Παναθηναϊκός έδωσε το πρώτο του διεθνές παιχνίδι στις 26 Απριλίου 1925 με την Γιουγκοσλάβικη Βιτόρια Ζάγρκεμπ (1-1), ενώ το 1926 επικράτησε της αυστριακής Κάπφενμπεργκ. Ο πρώτος αγώνας του Παναθηναϊκού στη Θεσσαλονίκη έγινε την ίδια χρονιά, με το «τριφύλλι» να νικά 2-0 την ΑΕΚ Θεσσαλονίκης – μετέπειτα ΠΑΟΚ!
Οι πρώτες δεκαετίες ζωής του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού περνούν πια στη σφαίρα του… μυθικού, με όσα είχε καταφέρει η ομάδα. Εμβληματικές φυσιογνωμίες εκείνης της εποχής, ο Απόστολος Νικολαΐδης – το όνομα του οποίου φέρει εδώ και χρόνια το γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας – ο οποίος έγινε και πρόεδρος το 1974, αλλά και ο Άγγελος Μεσσάρης, πρωταγωνιστής του θρυλικού 8-2 επί του Ολυμπιακού το 1930, της μεγαλύτερης ως τώρα νίκης μεταξύ των «αιωνίων».
Αφετηρία για «Γουέμπλεϊ» το αήττητο 1964
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 ο Παναθηναϊκός άρχισε να εντάσσει στο δυναμικό του ποδοσφαιριστές που είχαν το ταλέντο, όχι μόνο από την Αθήνα αλλά από πολλές περιοχές της Ελλάδας. Τέτοιες περιπτώσεις ήταν ο Τάκης Λουκανίδης, ο Κώστας Λινοξυλάκης, ο Χάρης Γραμμός, ο Αριστείδης Καμάρας, ο Αντώνης Αντωνιάδης, ο Κώστας Ελευθεράκης και φυσικά, ο μεγάλος στρατηγός του «τριφυλλιού», ο Μίμης Δομάζος. Ο εμβληματικός ηγέτης των πράσινων» εντάχθηκε στην ομάδα το 1959, χρονιά που και πάλι κατακτήθηκε το πρωτάθλημα, ενώ το 1960 για πρώτη φορά ο Παναθηναϊκός έπαιξε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών.
Από το 1963, με προπονητή τον Στέφαν Μπόμπεκ, ο Παναθηναϊκός δημιούργησε ένα πανίσχυρο σύνολο που… σάρωνε στα ποδοσφαιρικά γήπεδα, με το πρωτάθλημα του 1964 να κατακτάται αήττητο από το «τριφύλλι», κάτι που δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα καμία άλλη ομάδα στην Ελλάδα! Οι «πράσινοι» πήραν το πρώτο τους νταμπλ το 1969, ενώ το 1971 γράφτηκε το έπος του «Γουέμπλεϊ». Ο Παναθηναϊκός έγινε η πρώτη και μοναδική ελληνική ομάδα που κατάφερε να φτάσει ως τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, στον οποίο ηττήθηκε (0-2) από τον Άγιαξ στο Λονδίνο και το «Γουέμπλεϊ». Η παρουσία των «πράσινων» εκεί, τους έστειλε και στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου, σε διπλές αναμετρήσεις με τη Νασιονάλ Μοντεβιδέο, κάτι που επίσης δεν έχει καταφέρει άλλη ομάδα στην Ελλάδα!
Επαγγελματική εποχή με… τίτλους
Από το 1979, όπως συνέβη με όλες τις ομάδες της Α’ Εθνικής, ο Παναθηναϊκός έγινε ΠΑΕ. Η ιδιοκτησία της ομάδας πέρασε στα χέρια της οικογένειας Βαρδινογιάννη, με πρόεδρο τον Γιώργο Βαρδινογιάννη. Οι «πράσινοι» έγιναν η πρώτη ομάδα στην Ελλάδα που απέκτησαν δικό τους αθλητικό κέντρο, αυτό της Παιανίας, με τις φημισμένες εγκαταστάσεις να είναι από τις καλύτερες στην Ευρώπη. Η… συλλογή τίτλων δεν σταμάτησε για τον Παναθηναϊκό, με την αποχώρηση από τη Λεωφόρο και την εγκατάσταση στο ΟΑΚΑ το 1984, που είχε στις τάξεις του ποδοσφαιριστές – άξιους συνεχιστές της γενιάς του Γουέμπλεϊ. Με μπροστάρη τον Δημήτρη Σαραβάκο και άξιους συμπαραστάτες τους Βέλιμιρ Ζάετς, Γιάννη Κυράστα και Χουάν Ραμόν Ρότσα, ο Παναθηναϊκός έφτασε ξανά μια ανάσα από τον τελικό του Πρωταθλητριών, αφού έπαιξε στον ημιτελικό του 1985 και αποκλείστηκε από την πανίσχυρη Λίβερπουλ.
Τεράστια ονόματα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου όπως οι Φέγενορντ, Γιουβέντους και Γκέτεμποργκ θα… γονατίσουν μπροστά στο «τριφύλλι», που συνέχισε να γράφει λαμπρές σελίδες ιστορίας στο μεγάλο βιβλίο των πεπραγμένων του συλλόγου. Τέτοιες σελίδες ήταν κι αυτές που γράφτηκαν εντός των συνόρων, με… διασυρμό αντιπάλων – αιωνίων και μη – με τεσσάρες σε τελικούς Κυπέλλων, όπως αυτή κόντρα στον Ολυμπιακό το 1986, και με συνεχής κατακτήσεις τίτλων.
Το δίδυμο Χουάν – Κριστόφ και το έπος του Άμστερνταμ
Από το 1989 στον Παναθηναϊκό ανήκε το μεγαλύτερο «κανόνι» που φόρεσε ποτέ την πράσινη φανέλα. Ο Κριστόφ Βαζέχα. Που αφού αρχικά είχε γίνει το alter ego του Δημήτρη Σαραβάκου και φόρτωναν με γκολ τα αντίπαλα δίχτυα, βρήκε το… άλλο του μισό στο γήπεδο με την έλευση του Χουάν Χοσέ Μπορέλι. Οι δυο τους έκαναν… πάταγο όχι μόνο εντός Ελλάδας αλλά και στην Ευρώπη, οδηγώντας τον Παναθηναϊκό ξανά στους «4» της Ευρώπης. Το Champions League ήταν αυτό που είχε γνωρίσει τον Panathinaikosαπό το 1992 και το 1996 έμελλε να τον αισθανθεί για τα καλά.
Οι «πράσινοι», με τον Χουάν Ραμόν Ρότσα σε ρόλο προπονητή πια, κατάφεραν να διαγράψουν μια λαμπρή πορεία κόντρα σε ομάδες όπως η Πόρτο, η Ναντ και η Άαλμποργκ, να περάσουν στα προημιτελικά και να αποκλείσουν εκεί τη Λέγκια Βαρσοβίας για να βρεθούν ξανά σε ένα ραντεβού βγαλμένο από την ποδοσφαιρική μοίρα, απέναντι στον Άγιαξ. Στον πρώτο ημιτελικό στο Άμστερνταμ ο Παναθηναϊκός θα κάνει το «μπαμ» και θα νικήσει 1-0 με γκολ του Βαζέχα, ωστόσο στον επαναληπτικό ηττήθηκε 3-0 κι έχασε την ευκαιρία για τον δεύτερο τελικό της ιστορίας του.
Επιστροφή στο… σπίτι
Μετά το 1996 πέρασαν χρόνια ανομβρίας σε επίπεδο τίτλων για τον Παναθηναϊκό, για πολλούς και διάφορους λόγους, αρκετοί εκ των οποίων δεν είχαν να κάνουν με τα εσωτερικά ή τη διαμόρφωση της ομάδας, αλλά με το καθεστώς που υπήρξε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το 2000 ο Παναθηναϊκός αφήνει το ΟΑΚΑ κι επιστρέφει στην ιστορική του έδρα, ενώ μετά από 21 χρόνια προεδρίας ο Γιώργος Βαρδινογιάννης αποχώρησε από τον θώκο της ΠΑΕ! Οι «πράσινοι» στη Λεωφόρο θα αρχίσουν ξανά να αποκτούν ευρωπαϊκή, κυρίως δυναμική, θα φτάσουν δυο φορές στα προημιτελικά του Champions League και του UEFA ενώ θα καταφέρουν το 2004 να κατακτήσουν το νταμπλ!
Μπορεί να μην υπήρξε συνέχεια στους τίτλους, ωστόσο υπήρξαν εξελίξεις που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας για τον Παναθηναϊκό. Το 2008 η ομάδα γιόρτασε τα 100 της χρόνια σε φορτισμένο κλίμα. Ο κόσμος είχε έντονες αντιρρήσεις για τον τρόπο που διοικούνταν η ΠΑΕ από την οικογένεια Βαρδινογιάννη, οι «μουρμούρες» και οι διαφωνίες έγιναν φωνές και τελικά το καλοκαίρι του 2008 ήρθε η εποχή της πολυμετοχικότητας, με αρκετούς εύρωστους Παναθηναϊκούς να συμμετέχουν σε αυτή μαζί με τον ήδη κάτοχο του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών, Γιάννη Βαρδινογιάννη.
Το τελευταίο νταμπλ πριν το… restart
Αν και δαπανήθηκαν πολλά εκατομμύρια ευρώ, από την πρώτη κιόλας χρονιά του νέου διοικητικού σχήματος, αν και στην ομάδα εντάχθηκε ο αρχηγός της Εθνικής Βραζιλίας, Ζιλμπέρτο Σίλβα, ενώ ήδη υπήρχε σε αυτή ο Γιώργος Καραγκούνης κι άλλοι διεθνείς ποδοσφαιριστές, τίτλος δεν κατακτήθηκε. Αυτός έμελλε να κατακτηθεί το 2010, με τον Τζιμπρίλ Σισέ να είναι ο ηγέτης του Παναθηναϊκού. Το νταμπλ του 2010, ωστόσο δεν είχε συνέχεια. Η πολυμετοχικότητα εν μέσω εσωτερικής τριβής πήρε το δρόμο της διάλυσης κι ο Παναθηναϊκός βρέθηκε… επί ξύλου κρεμάμενος. Τα χρέη που ταλάνιζαν, και ταλανίζουν τον σύλλογο, έφεραν αναπόφευκτα και τη μείωση στην ποιότητα του ρόστερ, με το «τριφύλλι» να μένει μακριά από διακρίσεις.
Το καλοκαίρι του 2012 έγινε προσπάθεια να σωθεί ο Παναθηναϊκός η οποία εν μέρει είχε αποτέλεσμα. Η ίδρυση της Παναθηναϊκής Συμμαχίας από τον Γιάννη Αλαφούζο και η – επί της ουσίας – μετάβαση σε μοντέλο λαϊκής βάσης, ήταν μονόδρομος. Ο Παναθηναϊκός δεν «αφανίστηκε» από τα χρέη και έκανε μια νέα αρχή. Η δεύτερη επιστροφή στη Λεωφόρο συντελέστηκε το 2013, η ομάδα στηρίζεται πια σε παιδιά από τις φημισμένες ακαδημίες του συλλόγου και με ένα νέο – ποδοσφαιρικό και αμιγώς αθλητικό και υγιές – πλάνο, ατενίζει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία, παρά τα υπαρκτά και μεγάλα προβλήματα στο οικονομικό κομμάτι…
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου