Ο μύθος πήγε στον Παράδεισο

Ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές των ελληνικών γηπέδων και ο καλύτερος αμυντικός της γενιάς του, ο τεράστιος Κώστας Λινοξυλάκης, άφησε χθες το πρωί την τελευταία του πνοή σε ηλικία 81 ετών και βύθισε το ελληνικό ποδόσφαιρο και την Παναθηναϊκή οικογένεια στο πένθος. Υπήρξε ο στυλοβάτης και ο ηγέτης της πράσινης άμυνας και μια κορυφαία προσωπικότητα που διέπρεψε στη θέση του κεντρικού αμυντικού. Με τρομερή αποφασιστικότητα, εξαιρετικό άλμα αλλά και άρτια τεχνική κατάρτιση, γεγονός που τον βοήθησε να αποκτήσει ασύγκριτη (για αμυντικό) εκτελεστική δεινότητα με σήμα κατατεθέν τα ψαλιδάκια!

Γεννημένος στις 5 Μαρτίου 1933 στο Ανω Μέρος Ρεθύμνου, ο Λινοξυλάκης ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τον Αστέρα Αθηνών και το 1950 εντάχθηκε στο «τριφύλλι», όπου έμελλε να περάσει το υπόλοιπο της καριέρας του ως το 1963, οπότε και αποσύρθηκε. Πανηγύρισε τέσσερα πρωταθλήματα (1953, 1960, 1961, 1962) και ένα κύπελλο Ελλάδας (1955), ενώ φόρεσε 28 φορές τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας (1 γκολ), με την οποία έκανε ντεμπούτο τον Δεκέμβριο του 1950.

Στην κοινωνική του ζωή ήταν ένας μεγάλος ζεν πρεμιέ καθώς με την ίδια μαεστρία που γοήτευε τη στρογγυλή θεά «μάγευε» και τις γυναίκες. Η κοινωνική του ζωή ήταν θυελλώδης και, πέραν της σχέσης του με την ηθοποιό Ρίκα Διαλυνά, η φημολογία της εποχής τον ήθελε να έχει περάσει από το κρεβάτι των περισσότερων σόουγουμεν που φημίζονταν για τα κάλλη και την ομορφιά τους. Είχε γραφτεί μάλιστα ότι ήταν εραστής και της Αλίκης Βουγιουκλάκη, αν και η ίδια -που ήταν γνωστή φίλαθλος του Παναθηναϊκού- είχε διαψεύσει τις φήμες μέσω του Τύπου.

Το 1956 είχε παίξει και στον κινηματογράφο έχοντας μάλιστα πρωταγωνιστικό ρόλο στην κοινωνική ταινία δράματος «Οι άσοι του γηπέδου (Κυριακάτικοι ήρωες)» του Βασίλη Γεωργιάδη (και σενάριο Ιάκωβου Καμπανέλη), που περιγράφει τις προσπάθειες σημαντικών Ελλήνων ποδοσφαιριστών της δεκαετίας του '50 να συνδυάσουν την αγάπη τους για το άθλημα με την ανάγκη για επιβίωση και διαβίωση.

Μόλις έγινε γνωστή η δυσάρεστη είδηση, η ΠΑΕ Παναθηναϊκός εξέδωσε συλλυπητήρια ανακοίνωση, στην οποία αναφέρονται τα εξής: «Η ΠΑΕ Παναθηναϊκός αποχαιρετά τον Κώστα Λινοξυλάκη, μία σπουδαία ποδοσφαιρική φυσιογνωμία που τίμησε το Τριφύλλι και τα χρώματα της Εθνικής. Γεννημένος στο Ρέθυμνο, ο δεξιοτέχνης στόπερ του Παναθηναϊκού πανηγύρισε 4 Πρωταθλήματα (1953, 1960, 1961, 1962), 1 Κύπελλο και είχε 5 ευρωπαϊκές συμμετοχές με την αγαπημένη του ομάδα. Με το Τριφύλλι στο στήθος 101 φορές και 28 το εθνόσημο, ο Κώστας Λινοξυλάκης άφησε το δικό του στίγμα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ως στυλοβάτης της άμυνας και αρχηγός του Παναθηναϊκού. Η απώλεια του Κώστα Λινοξυλάκη είναι απώλεια όλης της παναθηναϊκής οικογένειας και του ποδοσφαίρου που τίμησε με τα προσόντα και το ήθος του συνάμα. Θα αποτελεί πάντα υπερήφανο κομμάτι της ιστορίας μας».




Τα πράσινα λουλούδια στον Υφαντή

Το 1959 ο Ολυμπιακός αντιμετώπιζε τη Μίλαν και η φίλαθλη Ελλάδα είχε στρέψει την προσοχή της στην εν λόγω αναμέτρηση για το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Η αντιπαλότητα των «αιωνίων» ήταν και τότε εξίσου έντονη, με την ειδοποιό διαφορά να έγκειται στο ήθος και στον τρόπο αντιμετώπισης των καταστάσεων. Ο Κώστας Λινοξυλάκης μαζί με τους Νεμπίδη και Αγγελόπουλο πήραν τις μηχανές τους και επισκέφτηκαν τους Πειραιώτες στο ξενοδοχείο, κρατώντας στα χέρια τους ανθοδέσμες μαζί με ευχές για καλή τύχη. Η ανθοδέσμη που έδωσε ο Λινοξυλάκης στον Υφαντή, ωστόσο, ήταν γεμάτη με πράσινα λουλούδια, με την υποσημείωση ότι δεν είναι μόνο το χρώμα του Παναθηναϊκού αλλά και της τύχης και έτσι τα πήρε στην κατοχή του.



Το «πράσινο» λάθος που διορθώθηκε

Ο Κώστας Λινοξυλάκης υπήρξε γέννημα-θρέμμα των Αμπελοκήπων. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εποχής, ήταν παιδικό του όνειρο να αγωνιστεί στον Παναθηναϊκό και σε εφηβική ηλικία πήγε να δοκιμαστεί στο «τριφύλλι», αλλά ο προπονητής Μιγιάκης τον απέρριψε και έτσι κατέληξε στον Αστέρα Αθηνών. Η εξέλιξή του κατέδειξε το ολέθριο του σφάλματος και ο ίδιος ο Μιγιάκης το 1949 τον κάλεσε στην Εθνική Ελλάδος, αν και έπαιζε ακόμα για τον τοπικό Αστέρα. Το 1951 οι «πράσινοι» προσπάθησαν να διορθώσουν το λάθος τους, αλλά χρειάστηκε να περιμένουν μέχρι τον επόμενο χρόνο για να ξεπεράσουν τον σκόπελο την απαγόρευσης των μεταγραφών.




ΠΗΓΗ