Και αλώνια και σαλόνια

Μπορεί η Γουίγκαν να ακολούθησε τις Ρέντινγκ και ΚΠΡ στην Τσάμπιονσιπ, αλλά την επόμενη χρονιά θα έχει την ευκαιρία να αγωνιστεί στο Γιουρόπα Λιγκ, έπειτα από τον θρίαμβο επί της Μάντσεστερ Σίτι στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας με σκορ 1-0. Το sport-fm.gr συγκέντρωσε 13 παρόμοιες περιπτώσεις, μία εξ αυτών με… άρωμα Ελλάδας και σας τις παρουσιάζει.

Η ιστορία ξεκινάει από το μακρινό 1962, με μία από τις πιο ιστορικές ομάδες της Γαλλίας, τη Σεντ Ετιέν. Οι «στεφανούα» έκαναν μια εξαιρετική πορεία στο Coupe de France περνώντας διαδοχικά από τη Λανς (3-0), τη Μπεζιέ (3-0), την Ανζέ στον ημιτελικό (1-0), και κατακτώντας το τρόπαιο απέναντι στη Νανσί με σκορ 1-0 και εξασφάλισε ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο για την επόμενη χρονιά. Παρ’ όλα αυτά, αποτέλεσε μία από τις τέσσερις ομάδες (σ.σ οι άλλες τρεις ήταν η Σοσό, η Χάβρη και η Μετς) που υποβιβάστηκαν στην δεύτερη τη τάξει εθνική κατηγορία. Στο Κύπελλο Κυπελλούχων την επόμενη σεζόν, με τον Φρανσουά Βικάρ στον πάγκο, ο οποίος διαδέχθηκε τον Ανρί Γκεράν, πέρασε την προκριματική φάση επικρατώντας με σκορ 4-1 της Βιτόρια Σετούμπαλ (1-1, 3-0), αλλά στη συνέχεια βρήκε απέναντί της την Νυρεμβέργη και αποκλείστηκε με συνοπτικές διαδικασίες στο δεύτερο παιχνίδι (3-0), ενώ το πρώτο είχε λήξει ισόπαλο 0-0.

Την αμέσως επόμενη χρονιά (σεζόν 1962-63), η Βίλεμ κατέκτησε το Κύπελλο Ολλανδίας με εμφατική νίκη απέναντι στην Άντο Ντεν Χάαγκ με σκορ 3-0, αλλά η πορεία της στο πρωτάθλημα δεν ήταν ανάλογη, καθώς έχοντας συγκεντρώσει μόλις 22 βαθμούς σε 30 αγώνες, δεν κατάφερε να τερματίσει πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού, με τη Χέρακλες να εξασφαλίζει τη σωτηρία της με τέσσερις βαθμούς περισσότερους. Το όνειρο, όμως, τελείωσε νωρίς καθώς απέναντί της βρήκε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, η οποία τη συνέτριψε με συνολικό σκορ 7-2 (1-1 το πρώτο παιχνίδι και 1-6 το δεύτερο). Για την ιστορία, η Βίλεμ υποβιβάστηκε και φέτος με 23 βαθμούς σε 34 παιχνίδια, χωρίς να καταφέρει κάτι ανάλογο με το 1963.

Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια για να υπάρξει ανάλογη περίπτωση, με την Αταλάντα να γίνεται ο τρίτος σύλλογος (και τρίτος από διαφορετική χώρα) που βρέθηκε σε αυτή τη… γλυκόπικρη θέση. Η «θεά» τη σεζόν 1986-87 έφτασε κοντά στη δεύτερη κατάκτηση του Coppa Italia (το είχε σηκώσει το 1963 και έκτοτε ποτέ ξανά), ωστόσο βρήκε μπροστά της σε διπλό τελικό τη Νάπολι, που δεν την άφησε όχι μόνο να γευτεί τη χαρά της νίκης, αλλά και χωρίς να σκοράρει (3-0 στη Νεάπολη και 0-1 στο Μπέργκαμο), ενώ στο πρωτάθλημα έμεινε στην προτελευταία θέση με 21 βαθμούς σε 30 αγωνιστικές. Την επόμενη σεζόν, συμμετείχε στο Κύπελλο Κυπελλούχων, όπου διέγραψε μια εξαιρετική πορεία, φτάνοντας μέχρι τα ημιτελικά του θεσμού. Θέτοντας εκτός διοργάνωσης την ουαλική Μέρθιρ κάνοντας ανατροπή στο δεύτερο μεταξύ τους παιχνίδι (έχασε στο πρώτο με σκορ 2-1 και κέρδισε στο στην έδρα της με το «καθαρό» 2-0), τον ΟΦΗ με την ίδια… συνταγή (ήττα 1-0 στην Τούμπα, 2-0 στο Μπέργκαμο) και τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας με συνολικό σκορ 3-1 (2-0 στην Ιταλία, 1-1 στην Πορτογαλία), αντιμετώπισε τη Μαλίν μια «στροφή» πριν τον τελικό, αλλά εκεί τελείωσε το όνειρο (δύο ήττες με σκορ 2-1). Στη συνέχεια, οι Βέλγοι πανηγύρισαν την κατάκτηση του τροπαίου απέναντι στον Άγιαξ στο Στρασβούργο με σκορ 1-0.

Η ιστορία γράφτηκε στο ίδιο μοτίβο, από διαφορετική χώρα δηλαδή, καθώς η Καϊζερσλάουτεν το 1996 κατέκτησε το 53ο Κύπελλο Γερμανίας απέναντι στην Καρλσρούη με σκορ 1-0 αν και αγωνιζόταν με παίκτη λιγότερο για περίπου 20 λεπτά, ενώ μία εβδομάδα νωρίτερα είχε υποβιβαστεί και μαθηματικά στην δεύτερη κατηγορία, κάτι που συνέβη για πρώτη φορά από την ίδρυσή της. Την επόμενη χρονιά, δεν κατάφερε να κάνει κάτι σπουδαίο στο Κύπελλο Κυπελλούχων, καθώς αν και νίκησε τον Ερυθρό Αστέρα στη Γερμανία με σκορ 1-0, ηττήθηκε στην παράταση του επαναληπτικού με σκορ 4-0.

Την επόμενη σεζόν, ο σύλλογος που έκανε κάτι ανάλογο ήταν, όπως και την πρώτη φορά, γαλλικός. Η Νις αν και χρειάστηκε τη διαδικασία των πέναλτι για να πάρει το τρόπαιο, τα κατάφερε απέναντι στη Γκινκάμπ, με το σκορ της κανονικής διάρκειας να είναι 1-1. Με τον Άριαν Βερμιούλεν να ευστοχεί για τους «αετούς» και τον Κλοντ Μισέλ να αστοχεί για τους τυπικά φιλοξενούμενους, η ομάδα του Σιλβέστερ Τάκατς, που διαδέχθηκε τον Ντάνιελ Σάντσες μεσούσης της σεζόν, κατέκτησε το τρίτο Coup de France της ιστορίας της, τη στιγμή που υποβιβαζόταν στη δεύτερη κατηγορία τερματίζοντας τελευταία με 23 βαθμούς σε 38 αγωνιστικές. Την επόμενη χρονιά, αγωνιζόμενη στο Κύπελλο Κυπελλούχων, πέρασε με ευκολία την Κιλμάρνοκ (4-2 συνολικό σκορ, 3-1 στο πρώτο και 1-1 στο δεύτερο), αλλά αποκλείστηκε με δύο ισοπαλίες από τη Σλάβια Πράγας, με τους Τσέχους να υπερισχύσουν στη διαφορά των γκολ (2-2 στη Γαλλία, 1-1 στην Πράγα).

Στο κλαμπ των ομάδων μπήκε ακόμη μία ομάδα από διαφορετική χώρα, η πορτογαλική Μπέιρα Μαρ τη σεζόν 1998-99. Επικρατώντας της Καμπομαϊορένσε με 1-0 στον τελικό, οι «αουρινέγκρος» σήκωσαν το Κύπελλο Πορτογαλίας και συγχρόνως εξασφάλισαν τη συμμετοχή τους στο Κύπελλο Κυπελλούχων, όμως δεν κατάφεραν να σώσουν την κατηγορία, συγκεντρώνοντας δύο βαθμούς λιγότερους από την Αλβέρσα, η οποία είχε 35. Το μιλένιουμ τη βρήκε στο ΟΥΕΦΑ και αντιμέτωπη με τη Φίτεσε, που την απέκλεισε με το 2-1 του πρώτου αγώνα στην Πορτογαλία, με τον επαναληπτικό να λήγει ισόπαλος 0-0.

Η Γαλλία είχε ανοίξει την παράδοση, ήταν η χώρα με τις περισσότερες (2) ομάδες που είχαν ανάλογο «επίτευγμα» και τη σεζόν 2000-01, προστέθηκε στον… λογαριασμό και ακόμη μία. Το Στρασβούργο, αντιμετωπίζοντας την Αμιάν και κερδίζοντάς την στα πέναλτι μετά από την αστοχία του Ζαν – Πολ Αμπαλό στο τέταρτο πέναλτι των τυπικά φιλοξενουμένων, κατέκτησε το τρίτο Coup de France της ιστορίας του, το πρώτο μετά το μακρινό 1966. Όμως, όπως η Σεντ Ετιέν (που υποβιβάστηκε επίσης εκείνη τη χρονιά), αλλά και η Νις, δεν κατάφερε να συγκεντρώσει ικανοποιητική συγκομιδή βαθμών και αποχαιρέτησε τη μεγάλη κατηγορία. Το 2001 βρήκε στο δρόμο του τη Σταντάρ Λιέγης για το ΟΥΕΦΑ, με τους Βέλγους να «φιλοδωρούν» τους αντιπάλους τους με τέσσερα γκολ στο σύνολο, δύο σε κάθε παιχνίδι (2-0, 2-2) και να τους αποκλείουν με το «καλημέρα».

Και μένουμε Γαλλία. Μετά το Στρασβούργο, η Λοριάν το 2002 επανέλαβε ό,τι είχαν κάνει και οι υπόλοιπες ομάδες της χώρας. Επικρατώντας της Παρί Σεν Ζερμέν στα ημιτελικά και της Μπαστιά με το ισχνό 1-0 στο «Stade de France», οι «μπακαλιάροι» σήκωσαν το τρόπαιο στον ουρανό του Παρισιού κατάφεραν να πάρουν δικαίωμα συμμετοχής στο ΟΥΕΦΑ της επόμενης περιόδου, ενώ στο πρωτάθλημα έμειναν στην τελευταία θέση και μαζί με τη Μετς υποβιβάστηκαν στη δεύτερη κατηγορία. Όσον αφορά την Ευρώπη, αποκλείστηκαν αμέσως από την τουρκική Ντενίζλισπορ, παρά το γεγονός πως έκαναν σπουδαίο διπλό με σκορ 3-1, αφού είχαν ηττηθεί με 2-0 στη γειτονική μας χώρα.

Τη σεζόν 2006-07, η Ντανφέρμλιν έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου στη Σκωτία, το οποίο και έχασε από τη Σέλτικ με σκορ 1-0. Παρ’ όλα αυτά, αν και δεν προοριζόταν να συμμετάσχει στην Ευρώπη, οι Κέλτες είχαν ήδη εξασφαλίσει μια θέση στο Τσάμπιονς Λιγκ ως πρωταθλητές, με αποτέλεσμα οι «pars» να πάρουν δικαίωμα συμμετοχής στο ΟΥΕΦΑ. Εκεί, και έχοντας αφήσει την Πρέμιερ Λιγκ ως η μοναδική ομάδα που υποβιβάστηκε με 32 βαθμούς με τη Σεντ Μίρεν να είναι από πάνω της με 36, δεν κατάφερε κάτι σπουδαίο, αποκλειόμενη από τη σουηδική Χάκεν με συνολικό σκορ 2-1 (1-1 και 1-0 τα αποτελέσματα των δύο αγώνων) από την πρώτη φάση της διοργάνωσης.

Το κλαμπ αυτών των ομάδων, κλείνει (σχεδόν) η Μπέρμιγχαμ, η οποία επικράτησε στον τελικό του Λιγκ Καπ της Άρσεναλ με 2-1 και μάλιστα με δραματικό τρόπο, αφού το νικητήριο τέρμα ήρθε μόλις ένα λεπτό πριν τη συμπλήρωση των 90’. Οι «μπλε» θα μπορούσαν να είχαν μείνει στην κατηγορία, αλλά για κακή τους τύχη είδαν την Γουλβς να συγκεντρώνουν έναν βαθμό περισσότερο (σ.σ 40) από αυτούς που μάζεψαν αυτοί. Η επόμενη χρονιά, την βρήκε στην Τσάμπιονσιπ αλλά και το Γιουρόπα Λιγκ, όπου πέρασε με 3-0 στο δεύτερο παιχνίδι της πρώτης φάσης κόντρα στη Νασιονάλ, αλλά στους ομίλους Κλαμπ Μπριζ και Μπράγκα συγκέντρωσε 11 βαθμούς, έναντι 10 που είχαν οι Άγγλοι, αποχαιρετώντας έτσι τη διοργάνωση.

Το εισιτήριο της… έπεσε από το χέρι

Τη σεζόν 2009-10, η Πόρτσμουθ κατάφερε να «κάνει όλο τον δρόμο» μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου, όπου έχασε το τρόπαιο από την Τσέλσι με το τέρμα του Ντιντιέ Ντρογκμπά. Αν και είχε υποβιβαστεί από την Πρέμιερ Λιγκ ως τελευταία με 19 μόλις βαθμούς, ήλπιζε πως με τη θέση που άνοιξε (με την Τσέλσι να έχει εξασφαλίσει στο Τσάμπιονς Λιγκ ως πρωταθλήτρια) θα αγωνιστεί στο Γιουρόπα Λιγκ. Ωστόσο, τα οικονομικά της προβλήματα είχαν ως αποτέλεσμα να μην αδειοδοτηθεί από την ΟΥΕΦΑ, γενόμενη έτσι διπλά άτυχη.

Εν Ελλάδι:

Ανάλογη περίπτωση είχαμε και στη χώρα μας, όταν ο Άρης έφτασε μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου, όπου ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό του Ντούσαν Μπάγεβιτς με σκορ 3-0, χάρη στα τέρματα των Τζόρτζεβιτς που βρήκε δίχτυα δις, και του Ριβάλντο. Με τους «ερυθρόλευκους» να έχουν πάρει και το πρωτάθλημα με έναν βαθμό διαφορά από τον Παναθναϊκό (65 έναντι 64), οι Θεσσαλονικείς «βγήκαν» στο ΟΥΕΦΑ της επόμενης χρονιάς. Εκεί, στο πρώτο τους παιχνίδι αντιμετώπισαν τη Ρόμα στην «αιώνια πόλη» και γνώρισαν την ήττα με το βαρύ 5-1, με τους Ακουιλάνι, Πανούτσι (2), Μοντέλα και Τότι να βρίσκουν δίχτυα, ενώ το γκολ της τιμής πέτυχε ο Σανχούρχο. Στον επαναληπτικό το τελικό 0-0 σαφώς και δεν μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα, και η ομάδα του Νίκου Αναστόπουλου αποχώρησε με σκυμμένο κεφάλι από τη διοργάνωση.

Το «Χέιζελ» της έβαλε… φρένο

Στην τελευταία των περιπτώσεων, η Νόριτς στάθηκε επίσης διπλά άτυχη, όπως και η Πόρτσμουθ, αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους. Τη σεζόν 1984-85, και ενώ η Έβερτον αναδεικνυόταν πρωταθλήτρια Αγγλίας, τα «καναρίνια» οδηγούνταν στην δεύτερη κατηγορία και μοναδική τους παρηγοριά ήταν το Κύπελλο Κυπελλούχων της επόμενης χρονιάς, που είχαν εξασφαλίσει μετά την κατάκτηση του Λιγκ Καπ απέναντι στην ΚΠΡ με σκορ 3-0. Αξίζει να σημειωθεί, πως οι Ρέιντζερς έμειναν στα «σαλόνια» συγκεντρώνοντας 50 βαθμούς, μόλις έναν περισσότερο από την αντίπαλό τους στον τελικό. Εντούτοις, το «Κάροου Ρόουντ» δεν γεύτηκε ποτέ τη χαρά της Ευρώπης, αφού εκείνη τη χρονιά ήρθε η τιμωρία των αγγλικών ομάδων, για όσα τραγικά γεγονότα είχαν διαδραματιστεί στο «Χέιζελ».






ΠΗΓΗ