Ω, ΝΑΙ! Αυτό ήταν σίγουρα ένα καλό στοιχηματικό γουικέντ! Για άπαντες (επίγειους και διαδικτυακούς). Το μόνο που έπρεπε να κάνει κανείς για να πάει ταμείο, ήταν το… προαπαιτούμενο (ήτοι να είναι καλά διαβασμένος και να έχει σωστές στοιχηματικές αρχές).
ΚΙ ΑΝ το δεύτερο φαντάζει λίγο «φλου» (διότι οι «λίστες στοιχηματικών αρχών» είναι σαν τις… assholes, έκαστος εξ ημών διαθέτει κι από μία…), το πρώτο είναι μπετόν: Ή είσαι διαβασμένος ή δεν είσαι. Ή είσαι δουλευταράς (και δέχεσαι να θυσιάσεις άλλα πράματα, προκειμένου να βρεις χρόνο να μελετήσεις), ή δεν είσαι (οπότε θα μείνεις εκτός παιχνιδιού, ή –το χειρότερο και επικινδυνότερο– θα καταφύγεις στην… έμπνευσή σου).
ΣΕ Ο,ΤΙ αφορά το δεύτερο, τις στοιχηματικές αρχές, το μόνο που έχω να καταθέσω είναι ότι αν κάποιος υιοθετήσει (ει δυνατόν αβλεπεί, υπό τύπον αυτοματισμών, χωρίς να κάθεται να τα ψειρίζει κάθε βδομάδα και σε κάθε αγώνα) τους κανόνες της σχολής Παρασκευά, τότε αποκλείεται να βγει χαμένος μακροχρόνια, και ταυτόχρονα θα εξοικονομεί πάρα πολύ χρήσιμο χρόνο για μελέτη κάθε φορά. Γιατί απλά, το κουπόνι (για πάρτη του) δεν θα περιλαμβάνει πια 300 ματς, αλλά… 20, 25, άντε 30.
ΑΝ ΓΚΟΥΓΚΛΑΡΕΤΕ το «κανόνες Γιώργου Παρασκευά», θα βρείτε τη λίστα με τους κανόνες του (μάλλον ως δεκαοκτάλογο). Οι οποίοι, συνοπτικά, είναι: Παίζουμε μια ομάδα μόνο σε απόδοση που μας ικανοποιεί. Δεν υπάρχουν «άχαστα» (μετάφραση: ακόμη και η Παρί παίζοντας με δύο παίκτες παραπάνω, βομβαρδίζοντας την εστία της Ρεν και σπάζοντας τα δοκάρια, μπορεί να χάσει!).
ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΥΜΕ αμφίρροπα ματς και τοπικά ντέρμπι. Ποντάρουμε σε νίκες, αποφεύγουμε τα «Χ». Παίζουμε όσο το δυνατόν λιγότερους αγώνες, αποφεύγουμε τα μεγάλα στοιχήματα, δεν απλώνουμε το παιχνίδι μας σε πολλά ματς. Εχουμε προκαθορισμένη ετήσια κάβα, παίζουμε μόνο όσα αντέχει η τσέπη μας, ποτέ με δανεικά, ποτέ με λεφτά που προορίζονται γι’ αλλού. Προσπαθούμε να εξειδικευτούμε σε κάποια πρωταθλήματα και να μην παίζουμε αυτά που δεν γνωρίζουμε.
ΠΑΙΖΟΥΜΕ με βάση κυρίως τη φόρμα, σε συνδυασμό με τις απουσίες και ενίοτε την προϊστορία και το κίνητρο (αν μπορούμε να το στοιχειοθετήσουμε). Προτιμάμε τα πρωταθλήματα, κι όχι Κύπελλα και διεθνείς διοργανώσεις. Κρατάμε χαμηλά τα πονταρίσματά μας στις πρώτες 5-7 αγωνιστικές των πρωταθλημάτων. Μένουμε σεμνοί και προσγειωμένοι μετά από μια μεγάλη νίκη, επιλέγουμε αποχή μετά από μια μεγάλη ήττα. Βλέπουμε το στοίχημα ως επένδυση, βάζουμε στόχους στην αρχή της σεζόν και κάνουμε απολογισμό στο τέλος της (και ενδιάμεσα κρατάμε… βιβλίο εσόδων – εξόδων), παίζουμε για να κερδίσουμε και γιατί γουστάρουμε το άθλημα, δεν αφήνουμε να μας κυριεύσει το πάθος ή η ηττοπάθεια.
ΔΕΝ κατηγορούμε τρίτους όταν χάνουμε (την ώρα που διαβάζαμε τα επιχειρήματά τους, είχαμε και δικό μας μυαλό μέσα στο κεφάλι μας). Κάνουμε αυτοκριτική, εντοπίζουμε τα λάθη μας, και τις επόμενες φορές τα αποφεύγουμε (ΟΛΕΣ τις επόμενες φορές, αν είναι να τα ξεχνάς στο τρίμηνο, δεν έχεις κάνει τίποτα).
ΠΑΙΖΟΥΜΕ επιλεκτικά και όχι κάθε μέρα, το στοίχημα δεν τελειώνει ποτέ, μην παίζετε ρέστα. Οσο σημαντική είναι η επιλογή ενός αγώνα, άλλο τόσο σημαντική είναι και η απόρριψη ενός άλλου. Δεν κάνουμε ποτέ τους ξερόλες και τους μάγκες. Και αποφεύγουμε να χάνουμε χρόνο (και ίσως χρήμα) διαβάζοντας προγνωστικά ανθρώπων που τους έχουμε τσακώσει να το παίζουν ξερόλες και μάγκες.
ΣΤΗΜΕΝΑ παιχνίδια υπάρχουν, αλλά οι fair εκπλήξεις και «μαγικές εικόνες» είναι πολύ περισσότερες. Μη μαλώνετε με τις γυναίκες σας για το στοίχημα (αν δεν τους αρέσει να παίζετε, ή φροντίστε να κερδίζετε για να το βουλώνουν, ή πείτε ψέματα ότι το κόψατε και παίξτε στη ζούλα με λίγα χρήματα για να μη το πάρουν πρέφα).
ΕΝΑ αουτσάιντερ που κερδίζει κάπου κάπου, είναι προτιμότερο από ένα φαβορί που χάνει κάπου κάπου. (Τέλος λίστας). Πέραν αυτών, ο Παρασκευάς είχε δύο ακόμη κανόνες: Δεν «αγοράζουμε λεφτά» (δηλαδή όχι σημεία με απόδοση κάτω του 2,00) και δεν παίζουμε ειδικά στοιχήματα.
ΑΝ ΛΟΙΠΟΝ έχεις πειθαρχήσει σε όλα αυτά, τότε το μόνο που χρειάζεσαι είναι σωστή πληροφόρηση, ώστε η μελέτη σου να πιάσει τόπο. Προσωπικά, αφού πλέον μιλάμε για μελέτη 20 παιχνιδιών, διαβάζω 4-5 έντυπα και κοιτάζω τη γνώμη όλων των αρμόδιων για τα 20 ματς που με ενδιαφέρουν. Βάζοντας όμως τα εξής φίλτρα για αυτόν που υπογράφει:
1) Να ξέρω ότι το στοίχημα είναι η κυρίως (αν όχι η αποκλειστική) δουλειά του.
2) Να μην έχει εφτά δουλειές σε έντυπα και σάιτ.
3) Να ξέρω ότι τον αμείβουν σωστά και στην ώρα του.
4) Να μην είναι κάποιος ηλίθιος με μέσον. (Ετσι καλύπτουμε τον κανόνα 6 του Παρασκευά, ζυγίζοντας τις γνώμες ανθρώπων εξειδικευμένων σε πρωταθλήματα που εμείς δεν ξέρουμε).
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου