Nick "The Greek" Dandolos
Ενας άνθρωπος που έγινε μύθος στη φαντασία των ρομαντικών ανθρώπων αλλά κι έμεινε στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος τζογαδόρος της Αμερικής
Γνωστός από τα αστρονομικά ποσά που κέρδισε κατά καιρούς στα καζίνο του Las Vegas ο "Βασιλιάς των τζογαδόρων" έμεινε στην ιστορία ως ο πιο τίμιος χαρτοπαίκτης όλων των εποχών
Επαιζε όχι για τα κέρδη αλλά για τη συγκίνηση του παιχνιδιού ενώ συνήθιζε να λέει "η τύχη είναι μια γυναίκα κι αυτή η γυναίκα είναι ο έρωτας της ζωής μου"
Από όσους κατάφεραν να γίνουν γνωστοί στο χώρο των τυχερών παιχνιδιών και των "ναών της τύχης" ο Νικόλαος Ανδρέας Δάνδολος ήταν ο πιο γνωστός και σεβαστός με τη φήμη του "βασιλιά του τζόγου" να τον ακολουθεί παντού.
Ο Nick the Greek, όπως τον αποκαλούσαν ήταν όντως ο βασιλιάς του τζόγου καθώς κανείς σε όλο τον κόσμο στην ανθρώπινη ιστορία να κερδίσει ή να χάσει περισσότερα χρήματα θέτοντας σε δοκιμασία όλες τις γνωστές θεωρίες περί εργασίας κι εύκολου πλουτισμού.
Λέγεται πως κατά τη διάρκεια της ζωής του κέρδισε κι έχασε πάνω από 2 δισεκατομμύρια δολάρια. Αυτό τουλάχιστο είναι το επίσημο ποσό που πέρασε από τα χέρια του κατά την αγορά κι εξαργύρωση των μαρκών στα ταμεία των λεσχών και καζίνο.
Γεννήθηκε στο Ρέθυμνο της Κρήτης και αποφοίτησε από το Ελληνικό Ευαγγελικό Κολέγιο της Σμύρνης. Ο Νίκος Ανδρέα Δάνδολος ήταν γιος έμπορου και βαφτιστήρι ενός εφοπλιστή. Οταν έγινε 18 ο νονός του τον έστειλε στην Αμερική δίνοντάς του ένα χαρτζιλίκι 150 δολαρίων την εβδομάδα.
Στο Σικάγο γνωρίστηκε κι ερωτεύτηκε με μια κοπέλα αλλά έπειτα από το χωρισμό τους μετακόμισε στο Μόντρεαλ του Καναδά. Εκεί γνωρίστηκε με ένα διάσημο αναβάτη στις ιπποδρομίες, τον Phil Musgrave. Βοηθούμενος από τις συμβουλές του Musgrave και καθοδηγούμενος από την έμφυτη ικανότητά του να κάνει λεφτά από το τίποτε ο Νίκος κέρδισε σχεδόν μισό εκατομμύριο δολάρια σε έξι μήνες στοιχηματίζοντας σε κούρσες αλόγων.
Επειτα από αυτό ο Νίκος γύρισε στο Σικάγο κι έχασε όλο το ποσό παίζοντας χαρτιά και ζάρια, παιχνίδια τα οποία μέχρι στιγμής του ήταν άγνωστα. Αυτό όμως δε τον εμπόδισαν να αποφασίσει ποιο θα ήταν το επάγγελμά του για τα επόμενα χρόνια.
Αρχισε να μελετά αυτά τα τυχερά παιχνίδια και σε μερικά χρόνια έγινε τόσο διάσημος σαν ανεξάρτητος τζογαδόρος που όλα τα καζίνο της περιοχής του ζητούσαν να δουλέψει γι αυτούς.
Συνήθως απαντούσε αρνητικά αλλά δε μπόρεσε να αποφύγει το να γίνεται το θέαμα της βραδιάς σε κάθε καζίνο που επισκεπτόταν μιας και δε σταματούσε ποτέ να στοιχηματίζει - ακόμη κι όταν έχανε 100.000 δολάρια σε ένα και μόνο ποντάρισμα.
Οπως ήταν φυσικό έναν τέτοιον ανυπέρβλητο τζογαδόρο, με πτυχίο φιλοσοφίας και πάθος για τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα τον ακολουθούσαν πάντα τα κουτσομπολιά και οι φήμες. Είναι ευρύτατα διαδεδομένες ιστορίες όπως για το οικοδομικό τετράγωνο που κέρδισε όταν προκάλεσε τον αντίπαλο να ρίξουν χαρτιά για 550.000 δολάρια ή τότε που έπαιζε συνεχώς για 10 ημέρες και νύχτες χωρίς ύπνο.
Το καλοκαίρι του 1949, κι ενώ η πορεία του συνεχιζόταν, ο Νίκος πλησίασε τον Benny Binion με το ασυνήθιστο για τα δεδομένα της εποχής αίτημα να του κλείσει αναμέτρηση με τον καλύτερο μέχρι τότε παίκτη πόκερ, ένα παιχνίδι που θα χαρακτηριζόταν ως "Μαραθώνιος πόκερ". Ο Binion συμφώνησε να οργανώσει την αναμέτρηση μεταξύ του Νίκου και του μυθικού Johnny Moss με τον όρο πως το παιχνίδι θα παιζόταν δημοσίως.
Κατά τη διάρκεια του ιδιότυπου αυτού Μαραθώνιου που διήρκεσε πέντε μήνες με διαλείμματα μόνο για ύπνο, οι δύο αντίπαλοι έπαιξαν κάθε παραλλαγή του πόκερ που υπήρχε. Στο τέλος ο Moss κέρδισε το χαρακτηρισμένο ως "Μεγαλύτερο παιχνίδι της πόλης" κι ένα ποσό που έφτανε τα 2 εκατομμύρια δολάρια. Οταν ο Νίκος έχασε και την τελευταία του δεκάρα, σηκώθηκε αργά από την καρέκλα του, κινήθηκε αθόρυβα και είπε τη διάσημη φράση: "κύριε Moss, θα πρέπει να σε αφήσω να φύγεις". Επειτα κατευθύνθηκε στον επάνω όροφο όπου κι έπεσε για ύπνο...
Στα τέλη της ζωής του, όταν πλέον είχε μείνει απένταρος συνήθιζε να παίζει μικρές παρτίδες πόκερ κάπου στη Νότια Καλιφόρνια. Οταν ρωτήθηκε πως ενώ πριν λίγα χρόνια πόνταρε εκατομμύρια δολάρια και τώρα παίζει για μάρκες των 5 δολαρίων απαντούσε πως "έτσι είν' η ζωή".
Είχε δημιουργήσει ένα μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του καθώς ποτέ δεν αποκάλυπτε τα μυστικά του σε κανένα ενώ συνήθιζε να αφήνει μεγάλο φιλοδώρημα στους δικούς του κρουπιέρηδες. Σε πείσμα όλων όσων αμφισβητούσαν την προέλευση των χρημάτων του αποκαλούσε τον εαυτό του "ανεξάρτητο τζογαδόρο", απέφευγε τις ακριβές χαρτοπαικτικές λέσχες και τα κλειστά κλαμπ των γραβατοφορεμένων "επαγγελματιών" του είδους.
Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού συνήθιζε να παραμένει ανέκφραστος χωρίς να αλλάζει την όψη του προσώπου του ή τη χροιά της φωνής του. Ηταν ψηλός, ευαίσθητος, με αέρα επαγγελματία, ανθρωπιστικά ένστικτα, μερικές φορές καυστικός στα σχόλιά του αλλά πάντα με ταλέντο κι ετοιμότητα στην αντιμετώπιση των προκλήσεων.
Του άρεσε να χρησιμοποιεί σοφές φράσεις για να περιγράψει κάτι που ήθελε να πει όπως στην περίπτωση της δόξας: "Στο επάγγελμά μου η δόξα συνήθως ακολουθείτε από μία πρόταση που περιλαμβάνει τη λέξη φυλακή".
Παρ' όλα αυτά η δόξα ήταν μόνιμος σύντροφός του σε όλη του τη ζωή. Υπήρχαν καιροί όπου στο Las Vegas ερχόταν χιλιάδες επισκέπτες όχι για τα αστραφτερά κτίρια και τα φαντασμαγορικά shows αλλά γιατί τους τράβηξε εκεί η φήμη του Nick the Greek. Οι ιστορίες σχετικά με το Nick the Greek αγγίζουν τα όρια του μύθου και οι παλαιότεροι δυσκολεύονται να διηγηθούν κάποια ιστορία από τις εποχές εκείνες χωρίς να αναφέρουν το όνομά του.
Απ' όλες όμως τις ιστορίες σχετικά με το Nick the Greek η πιο ενδιαφέρουσα είναι αυτή με τη μάχη που έδωσε στο Mount Sinai Hospital του Los Angeles για τη ζωή του. Ποτέ δεν είχε παλέψει σκληρότερα και ποτέ δεν είχε πάρει μεγαλύτερο ρίσκο.
Ηταν ευγενικός, με φινέτσα κι αρχοντιά και σε κέρδιζε αμέσως με τους τρόπους του. Δεν ήταν τυπικός στα ραντεβού, μπορεί να είχατε συνάντηση και να εμφανιζόταν μετά δύο μήνες απολογούμενος γιατί δεν ήρθε. Αυτό που έκανε εντύπωση στους περισσότερους ήταν πως δεν έπαιζε τζόγο μόνο μέσα στις αίθουσες τυχερών παιχνιδιών αλλά παντού και πάντοτε στη ζωή του.
Σε κάποια βραδινή έξοδό του συνοδευόταν από το μεγάλο φυσικό Albert Einstein. Ο Nick παρ' όλο που ήθελε όλοι στον κύκλο του να δείξουν επίπεδο και να συμπεριφερθούν στο μορφωμένο φίλο του με σεβασμό γνώριζε πως οι άνθρωποι τους οποίους συνήθιζε να συναναστρέφεται δε γνώριζαν τίποτε από επιστήμες. Ετσι, για να αποφύγει κάποιο τυχόν μπέρδεμα αποφάσισε να τους συστήσει τον Einstein ως "ο μικρός Al από το Princeton" (ο Einstein ήταν τότε μέλος του Ινστιτούτου Ανωτέρων Σπουδών στο πανεπιστήμιο αυτό). Τελικά ο Einstein το διασκέδασε τόσο που το άλλο πρωί δυσκολευόταν να φύγει για το σπίτι του...
Πολλές είναι οι ιστορίες που διηγούνται ή διηγήθηκαν όσοι τον έζησαν από κοντά. Ιστορίες που από τη μία τον φέρουν να μπαίνει στο παιχνίδι με 20.000 δολάρια και να φεύγει έπειτα από 7 ώρες με 550.000 δολάρια αλλά και ιστορίες που τον θέλουν να χάνει 1,6 εκατομμύρια δολάρια σε μια μόνο βραδιά.
Προς το τέλος της ζωής του ο Νίκος ήταν απένταρος και βαριά άρρωστος στο Los Angeles. Οταν πέθανε ορισμένοι ονομαστοί φίλοι του συναντήθηκαν και φρόντισαν έτσι ώστε να έχει μια κηδεία που του αρμόζει - χρυσό φέρετρο, χρυσά τα πάντα για ένα πραγματικά μεγάλο μύθο του Las Vegas...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου