Η Ολλανδία της δεκαετίας του 70' χαρακτηρίστηκε από πολλούς ποδοσφαιρόφιλους ως η καλύτερη ομάδα που δεν κατέκτησε ποτέ το παγκόσμιο κύπελλο. Δύο φορές έφθασε στον τελικό και απέτυχε να το κατακτήσει καθώς και τις δύο φορές αντιμετώπισε τις διοργανώτριες χώρες.
Η πρώτη ήταν το 1974 με αντίπαλο την Δ. Γερμανία και η δεύτερη το 1978 με αντίπαλο την Αργεντινή. Πρωτεργάτης των επιτυχιών ήταν ο Ρίνους Μίχελς. Προπονητής του Άγιαξ από τα μέσα της δεκαετίας του 60' και των "οράνιε" από το 1974. Ο Μίχελς έβλεπε το ποδόσφαιρο ως μία σοβαρή επιχείρηση και ζητούσε επαγγελματισμό από τους παίκτες του.
Η βάση της Ολλανδίας αποτελούνταν από παίκτες που αγωνίζονταν στον πρωταθλητή Ευρώπης Άγιαξ. Ο "Αίαντας" κέρδισε τρία κύπελλα πρωταθλητριών στις αρχές της δεκαετίας τους 70' παρουσιάζοντας στον κόσμο την αποτελεσματικότητα του Totall Football. Οι Άρι Χάαν, Ρουντ Κροολ, Γιόχαν Νέεσκενς, Ρέζενμπρικ και φυσικά ο Γιόχαν Κρόιφ, ήταν τα αστέρια της Ολλανδίας.
To 1974 η Ολλανδία τελειοποίησε το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που έγινε ευρέως γνωστό ως "Το Κουρδιστό Πορτοκάλι". Αυτό το παρατσούκλι έδειξε την άρτια εκτέλεση του Totall Football από την ομάδα, το οποίο δε αποτυγχάνει ποτέ όπως η λειτουργία του ρολογιού.
"Η ιδέα του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου ήταν ότι κάθε παίκτης μπορούσε να παίξει σε κάθε θέση και μπορούσε να πάει όπου θέλει μέσα στο γήπεδο. Χρειαζόταν πολύ πειθαρχία. Είχες την ελευθερία να βγεις μπροστά γνωρίζοντας ότι η θέση πίσω σου θα καλυφθεί. Χρειαζόταν ποιοτικούς παίκτες. Εκείνη την περίοδο είχαμε έναν σούπερ παίκτη και πέντε με έξι παίκτες παγκόσμιας κλάσης και οι υπόλοιποι υψηλού ευρωπαϊκού επιπέδου", δήλωνε ο Ρούντι Κρόολ.
Το Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν η καταλληλότερη διοργάνωση για να δει ο κόσμος πως παίζονταν το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Μέχρι να φθάσουν στον τελικό νίκησαν σπουδαίες εθνικές ομάδες όπως την Βραζιλία, την Αργεντινή και την Ουρουγουάη.
Για να αναδειχθούν η καλύτερη εθνική ομάδα στο κόσμο έπρεπε να νικήσουν το φαβορί του Μουντιάλ την Δ. Γερμανία. Τα ματς εναντίον της Δ. Γερμανίας είχαν μία ιδιαιτερότητα για τους Ολλανδούς. Οι παίκτες διατηρήσουν ζωντανή στη μνήμη τους τη γερμανική κατοχή στη χώρα τους.
Ο τελικός δεν αποτελούσε εξαίρεση. Για πρώτη φορά ένας τελικός Παγκοσμίου Κυπέλλου δεν διεξήχθη στην πρωτεύουσα της διοργανώτριας χώρας, εν προκειμένω στο Βερολίνο. Αντ’ αυτού, προτιμήθηκε το Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου. Η Δ. Γερμανία ήταν μία πολύ καλή ομάδα με υπερόπτες ποδοσφαιριστές.
Με την έναρξη του τελικού οι "οράνιε" άλλαξαν την μπάλα 17 φορές χωρίς να την ακουμπήσουν οι Γερμανοί μέχρι την στιγμή που την πήρε ο Κρόιφ μπήκε μέσα στην περιοχή και ανατράπηκε από τον Ούλι Χένες.
Ο κόσμος αποδοκίμασε τον τρόπο που αναπτύχθηκε η Ολλανδία ενώ οι παίκτες της Γερμανίας... παρέλυσαν μετά το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Νέεσκενς, όπως παραδέχτηκαν σε δηλώσεις τους.
Πλέον, είχαν αποκτήσει αυτοπεποίθηση και πίστη ότι μπορούσαν να κατακτήσουν το Μουντιάλ. Τα πράγματα ωστόσο, δεν εξελίχθηκαν όπως ήλπιζαν.
Στο 25' η Γερμανία ισοφάρισε με το εύστοχο χτύπημα πέναλτι του Πολ Μπράιτνερ, μετά από ανατροπή στον Μπερντ Χίλτσενμπαϊν και δύο λεπτά πριν την λήξη του ημιχρόνου ο Γκερντ Μίλερ, με γκολ σήμα κατατεθέν του, έδωσε το προβάδισμα στους τυπικά γηπεδούχους.
Οι παίκτες του Ρίνους Μίχελς πίεσαν στην επανάληψη αλλά η μπάλα δεν τους έκανε το χατήρι. Η Γερμανία για δεύτερη φορά στην ιστορία της αναδείχθηκε πρωταθλήτρια κόσμου. Οι Ολλανδοί δεν μπορούσαν να το πιστέψουν. Είχαν δεχτεί ένα ισχυρό πλήγμα.
Ο Κρόιφ ανακοίνωσε ότι δεν θα συμμετείχε στο επόμενο Μουντιάλ και παρά τις παραινέσεις για επιστροφή του η Ολλανδία πήγε χωρίς αυτόν στο παγκόσμιο κύπελλο της Αργεντινής.
Το τρόπαιο είχε ξεφύγει από τα χέρια τους. Η καλύτερη ομάδα στην ιστορία του Μουντιάλ που δεν κέρδισε ποτέ το παγκόσμιο κύπελλο.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου