Δύο αγώνες σε μία ημέρα!

Κι όμως, έχει συμβεί και αυτό. Στις 14 Οκτωβρίου 1951 η Εθνική Ελλάδος έδωσε δύο αγώνες, σε δύο διαφορετικά σημεία της Γης!


Πώς κατορθώσαμε και παίξαμε την ίδια μέρα και στη Γαλλία και στην Αίγυπτο; Φυσικά όχι με... διακτινισμό, αλλά επειδή στείλαμε δύο διαφορετικές εθνικές ομάδες στις δύο χώρες. Το γιατί, τώρα, κατορθώσαμε να γράψουμε ιστορία με τόσο περίεργο τρόπο, το οφείλουμε στην ΕΠΟ και την παροιμιώδη ανοργανωσιά της.

Αρχικά η ομοσπονδία είχε κλείσει για τις 14 Οκτωβρίου 1951 ένα φιλικό με τη Β’ ομάδα της Γαλλίας στη Μασσαλία. Κανείς δεν είχε υπολογίσει τότε, ότι τον ίδιο μήνα ήταν προγραμματισμένη η συμμετοχή μας στο ποδοσφαιρικό τουρνουά των Μεσογειακών Αγώνων, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Και τα πράγματα ήρθαν έτσι, ώστε στην πρεμιέρα να κληθούμε να αντιμετωπίσουμε τη Συρία, την ίδια μέρα που θα παίζαμε στη Μασσαλία.

Τα μαντάτα έφτασαν στην Αθήνα γύρω στον Σεπτέμβρη και φυσικά στην ΕΠΟ έγινε χαμός. Τι θα κάνουμε; Το ματς της Αλεξάνδρειας ήταν επίσημο, αφήστε που βλέπαμε το Μεσογειακό τουρνουά ως μία ευκαιρία για διάκριση. Να αναβάλλαμε το φιλικό; Όχι μόνο δεν θέλαμε, επειδή ακόμα και το να αντιμετωπίζαμε τα «δεύτερα» των Γάλλων ήταν πρόκληση, αλλά δεν μπορούσαμε κιόλας. Ένα χρόνο πριν, οι «τρικολόρ» μας είχαν κάνει την τιμή να έρθουν στην Αθήνα και τους χρωστούσαμε μία επίσκεψη.

Πάνω που όλοι είχαν «πελαγώσει», το ελληνικό δαιμόνιο βρήκε τη λύση: Θα στέλναμε δύο διαφορετικές ομάδες σε κάθε χώρα! Και επειδή ως λαός είμαστε και φιλόδοξοι, η ΕΠΟ δεν κατέφυγε στην πρακτική των Γάλλων, οι οποίοι μας θεωρούσαν... παρακατιανούς και έβαζαν τη δεύτερη ομάδα τους να μας αντιμετωπίσει. Οι δικές μας ομάδες θα ήταν εξίσου ισχυρές, ώστε να διεκδικήσουν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα! Όχι παίζουμε...

Ύστερα από πρόταση της εφημερίδας «Αθλητική Ηχώ», αποφασίστηκε η ομάδα που θα πήγαινε στη Μασσαλία να έχει ως βάση τις ομάδες της Αθήνας και εκείνη της Αλεξάνδρειας τον Ολυμπιακό, ώστε να εξασφαλιστεί η όσο το δυνατόν καλύτερη ομοιογένεια για κάθε σχήμα. Μάλιστα, το πρόγραμμα προετοιμασίας των δύο ομάδων περιελάμβανε και ένα μεταξύ τους φιλικό, στο οποίο η Εθνική που είχε ως βάση τον Ολυμπιακό νίκησε με 3-2.

Όλα κύλησαν ομαλά μέχρι τις 14 Οκτωβρίου και η ιστορία γράφτηκε. Στη Μασσαλία, η Εθνική μας υπέκυψε στην ανωτερότητα της Β’ ομάδας της Γαλλίας, αλλά ηττήθηκε με το αξιοπρεπές 1-0. Στην Αλεξάνδρεια, η άλλη Εθνική μας ομάδα είχε σαφώς πιο εύκολο έργο, όπως αποδεικνύεται και από την άνετη νίκη της με 4-0 επί της Συρίας. Και στην ΕΠΟ, άπαντες είχαν μείνει ικανοποιημένοι. Και οι δύο ομάδες μας είχαν παρουσιάσει το καλύτερό δυνατό πρόσωπο!

Η περίεργη αυτή ιστορία, έδωσε την ευκαιρία σε έναν σπουδαίο παίκτη, τον Γιάννη Κανάκη της ΑΕΚ, να παίξει για πρώτη και τελευταία φορά με το εθνόσημο. Μέχρι τότε, ήταν διαρκώς στη σκιά του Γιώργου Δαρίβα (έπαιξε κανονικά στην Αλεξάνδρεια). Ντεμπούτο στη Γαλλία έκανε και ο μεγάλος Κώστας Νεστορίδης, ο οποίος έπαιζε ακόμα στον Πανιώνιο. Στην Αλεξάνδρεια, τέλος, μπορεί η ομάδα μας να είχε ως βάση τον Ολυμπιακό, αλλά την παράσταση έκλεψε ένας ποδοσφαιριστής του Εθνικού. Ο Νίκος Λεκατσάς, ο οποίος στην πρώτη διεθνή συμμετοχή του σημείωσε χατ-τρικ!

Β’ Γαλλίας - Ελλάδα 1-0
(20’ Σονιέ)

Β’ Γαλλίας: Νταρουί, Γκανεσί, Μαρς, Ντομίνγκο, Μορίς, Μαρσέλ, Μπεγιό, Μπουρί, Σονιέ, Στρικάν, Μεανό.

Ελλάδα: Δελαβίνιας, Παραγυιός, Γούλιος, Παπαθεοδώρου, Μουρατίδης, Πούλης, Βάβουλας, Νεστορίδης, Κανάκης, Παπαγεωργίου, Γ. Παπαντωνίου, Φυλακτός.





Συρία- Ελλάδα 0-4
(18’, 23’, 71’ Λεκατσάς, 75’ πέν. Μουράτης)

Συρία: Ντέρντερι, Μαρούνι, Ταβίλ, Χαβέζ, Κασάβ, Ενάνι, Αβριάν, Ζερκά, Ταβίλ ΙΙ, Γκάρμπι, Μασρί.

Ελλάδα: Κουρουκλάτος, Ρωσσίδης, Λινοξυλάκης, Μουράτης, Ιωάννου, Κοτρίδης, Ραδίτσας, Δαρίβας, Λεκατσάς, Μπέμπης, Δρόσος.


ΠΗΓΗ