Κάποιοι την λατρεύουν, άλλοι τη μισούν. Όλοι όμως συμφωνούν πως είναι μία από τις καλύτερες ομάδες και σίγουρα έχει ξεπεράσει το όραμα του ιδρυτή της, Χανς Γκάμπερ.
Είτε Μπαρτσελόνα, είτε Μπαρσελόνα ή Μπαρθελόνα, όλοι καταλαβαίνουν σε ποια ομάδα αναφέρεσαι. Και για πολλούς δεν είναι απλά μία ομάδα. Είναι θρησκεία, πολιτική άποψη κι έχουν κοινωνικές και πολιτιστικές διαφορές, από τους άλλους συλλόγους της Ισπανίας. Και κυρίως με την «αιώνια» αντίπαλο Ρεάλ Μαδρίτης….
Όλα αυτά δεν θα είχαν γίνει αν, σαν σήμερα, στις 29 Νοεμβρίου του 1899 ο Ελβετός επιχειρηματίας Χαν Γκάμπερ, (ύστερα από δημοσίευση στις εφημερίδες 22 Οκτωβρίου 1899)δεν είχε συναντηθεί στο Γυμνάσιο Σόλε με ενδιαφερόμενους. Τότε ίδρυσαν την Μπαρτσελόνα. Σ’ εκείνη τη συγκέντρωση αποφάσισαν ποια θα ήταν τα χρώματα του συλλόγου (μπλε γκρενά), από το οποίο προέρχεται και το «μπλαουγκράνα» που είναι και το προσωνύμιο του συλλόγου.
Όσον αφορά το έμβλημα με εξαίρεση την κορώνα και τη νυχτερίδα που απεικονίζονταν στο αρχικό σήμα, παραμένει το ίδιο αφού υπάρχει ακόμα ο σταυρός του Σαν Τζόρντι, η σημαία της Καταλονίας, αλλά και τα αρχικά FCB.
Η σημερινή Μπαρτσελόνα πριν φτάσει στις επιτυχίες που έχει μέχρι τώρα, στο παρελθόν είχε απειληθεί και με αφανισμό! Το πρώτο «καμπανάκι» ήταν το 1908 με τον Ελβετό επιχειρηματία να παίρνει εγωιστικά το θέμα κι ένα χρόνο αργότερα καταφέρνει να εγκαινιάσει το πρώτο ιδιόκτητο γήπεδο των «μπλαουγκράνα».
Όμως, τα προβλήματα δεν είχαν ξεπεραστεί εντελώς. Το 1910, σε μία συνεδρίαση του Διοικητικού συμβουλίου, στο οποίο θέμα συζήτησης ήταν η αλλαγή καταστατικού, ο Γκάμπερ σε έξαλλη κατάσταση τονίζει στα υπόλοιπα μέλη: «Λέτε πως αγαπάτε την ομάδα, αλλά στην πραγματικότητα τη σκοτώνετε. Φεύγω!» . Την απειλή του αυτή δεν την έκανε πραγματικότητα.
Η μεγαλύτερη δοκιμασία που πέρασαν οι Καταλανοί ήταν κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Ισπανία. Τότε όχι μόνο για την Μπάρτσα, αλλά για όλη την Καταλονία οι εποχές ήταν καταπιεστικές με την ομάδα της πόλης να πρεσβεύει ότι ακριβώς και οι πολίτες της. Να είναι εναντίον κάθε φασιστικού και μη δημοκρατικού κατεστημένου.
Το αγαπημένο σύνθημα των φιλάθλων της, το «mes que un club», που σημαίνει κάτι παραπάνω από μία ομάδα, επιβεβαιώνει ακριβώς αυτό. Μετά την ολοκλήρωση του πολέμου το 1939, οι «μπλαουγκράνα» βγαίνουν από την κρίση κι αρχίζουν τη δική τους αντεπίθεση.
Ένα από τα πράγματα για τα οποία ξεχωρίζει η Μπαρτσελόνα είναι ότι ποτέ δεν μπήκε στον… πειρασμό να γίνει Ανώνυμη Εταιρεία. Μάλιστα είναι ο δεύτερος σύλλογος παγκοσμίως με τα περισσότερα μέλη, καθώς μέχρι τώρα μετρά 160.000. Πρώτη είναι η Μπενφίκα…
Τη δική του ιστορία στην Μπαρτσελόνα έγραψε και ο Νούνιεζ (1978-2000), στου οποίου την προεδρία την φανέλα των Καταλανών φόρεσαν μερικοί από τους καλύτερους ποδοσφαιριστές, όπως Θουμπιθαρέτα, Σούστερ, Λίνεκερ, Γκουαρντιόλα, Μπακέρο, Στόιτσκοφ, Μαραντόνα, Μπεγκιριστάιν, Γκοϊγκοετσέα, Λάουντρουπ, Ρομάριο, Χάτζι, Κούμαν, Τζιοβάνι, Φίγκο, Κλάιφερτ, και Ριβάλντο.
Τους περισσότερους τίτλους τους έχει κατακτήσει με τον Γιόχαν Κρόιφ στην τεχνική ηγεσία, 11 στον αριθμό.
Μετά την τριετία του Γκασπάρτ (2000 - 2003), οι «μπλαουγκράνα» βάλθηκαν να τρελάνουν πολύ κόσμο, με πρόεδρο τον Ζοάν Λαπόρτα. Οι Ροναλντίνιο, Ανρί, Μέσι, Ντέκο, Ετό, Ζιουλί, Πουγιόλ, Ινιέστα και Τσάβι έχουν χαράξει το όνομά τους στην ιστορία του συλλόγου με διαφορετικό τρόπο καθένας. Οι κατακτήσεις πρωταθλημάτων, Κυπέλλων, αλλά και Τσάμπιονς Λιγκ διαδέχονται το ένα το άλλο, δείχνοντας με τον πιο επιβλητικό τρόπο τα… δόντια της στη μισητή Ρεάλ, την οποία θέλει και να ξεπεράσει….
Εκτός από το ποδοσφαιρικό της τμήμα που μέχρι τώρα έχει φροντίσει να κάνει κάτι παραπάνω από αισθητή την παρουσία του τα τελευταία χρόνια, ο σύλλογος ακόμα διαθέτει τμήμα μπάσκετ το οποίο έχει κι αυτό τις δικές του επιτυχίες, αλλά και στίβου, χάντμπολ, βόλεϊμπολ και ποδοσφαίρου σάλας ράγκμπι, μπέιζμπολ, χόκεϊ σάλας, χόκεϊ επί πάγου και επί χόρτου, αλλά και ποδηλασίας.
Όταν στις 29 Νοεμβρίου του 1899 ο Χανς Γκάμπερ ίδρυε την Μπαρτσελόνα, σίγουρα δεν θα φανταζόταν την εξέλιξή της, αλλά και την επιρροή της. Σίγουρα όμως, ξεπερνώντας τις προσδοκίες του, οι επιτυχίες των Καταλανών, θα τον έκαναν υπερήφανο….
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου