Η «επιστροφή» της (αυθεντικής) «Μαύρης Θύελλας»

Η πρώτη ομάδα του Παναιγιάλειου του 1927

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΙΓΙΑΛΕΙΟ


Του ΚΩΣΤΑ ΓΟΥΛΗ

Στο «μπαλκόνι του Κορινθιακού», όπως αποκαλείται η πανέμορφη πόλη του Αιγίου, μια παρέα τεσσάρων φοιτητών μαζί με τον πιο ξακουστό παλαιστή της Αχαΐας, Ζήσιμο Λίβα, και πολλά επίλεκτα μέλη της τοπικής κοινωνίας (Γ. Σακελλαρόπουλος, Κ. Ηλιόπουλος, Η. Αναστασόπουλος, Ν. Γαρδενιώτης, Κ. Λυριτζής, Χ. Παπανδιανός, Χ. Παπαϊωάννου, Σ. Λιαραμάτης, Κ. Τριανταφύλλου και Σ. Παναγιωτόπουλος) αποφάσισαν στις 25 Φεβρουαρίου 1927 να δώσουν «ζωή» σε μια ιδέα που «ζυμωνόταν» μέσα τους επί μια τριετία.

Την ίδρυση του Παναιγιάλειου Γυμναστικού Συλλόγου. Μιας ομάδας που αργά αλλά σταθερά άφησε τη «σφραγίδα» της στο ποδόσφαιρο της ελληνικής περιφέρειας στις δεκαετίες του `50, `60 και `70, κερδίζοντας τον σεβασμό και την αναγνώριση όλη της φίλαθλης Ελλάδας, μέχρι την απαρχή της παρακμής και του «μαρασμού» που έφερε ο υποχρεωτικός (ελέω Χούντας) υποβιβασμός στη Β' Εθνική. Το αρχικό έμβλημα του συλλόγου ήταν η ασπίδα με τις μελανόλευκες ρίγες (σήμα κατατεθέν του Παναιγιάλειου στην πορεία των χρόνων), ενώ μετά από λίγα χρόνια προστέθηκαν (με πρωτοβουλία του Λίβα) και οι δύο παλαιστές όπου καθιερώθηκαν στη σφραγίδα της ομάδας.


Το ξεκίνημα και τα πρώτα «μπαμ»

Η νεοσύστατη ομάδα «αγκαλιάστηκε» αμέσως απ' τον κόσμο του Αιγίου και σύντομα ξεπέρασε τα όρια της πόλης, αγγίζοντας κάθε γωνιά του νομού Αχαΐας. Το παιδομάζωμα των αχαϊκών ταλέντων τις δύο πρώτες δεκαετίες οδήγησε στη δημιουργία μίας πανίσχυρης ομάδας που γνώρισε την πρώτη μεγάλη στιγμή δόξας της το 1938. Με προπονητή τον Σαλονικιό Δημήτρη Κόλλια (που φόρεσε και τη φανέλα του), ο Παναιγιάλειος συνέτριψε την αήττητη Μικτή Θεσσαλονίκης -που είχε στη σύνθεσή της τρομερούς παίκτες όπως ο Βικελίδης, ο Τσαγανιάς και ο Μαρναρόπουλος- με 3-1. Την ίδια σεζόν νίκησε και την ΑΕΚ με 2-0 στο Αίγιο, ενώ ένα χρόνο νωρίτερα είχε κατακτήσει το πρώτο Κύπελλο ΕΠΣ Αχαΐας επικρατώντας του Ολυμπιακού Πατρών με 4-3. Η ποδοσφαιρική Ελλάδα είχε αρχίσει πλέον να μαθαίνει τους «μελανόλευκους» του Μοριά.

Το πρώτο λάβαρο της ομάδας το 1927 που κοσμεί σήμερα τα γραφεία του συλλόγου

Η πρώτη «επαγγελματική» ομάδα

Μεταπολεμικά ο Παναιγιάλειος οργανώθηκε απ' το μηδέν και τη δεκαετία του `50 άρχισε να κάνει ξανά αισθητή την παρουσία του. Μετά από 7 συνεχόμενους τίτλους πρωταθλητή Περιφέρειας, η ομάδα του Αιγίου προβιβάστηκε το 1959 στην Α' Εθνική, με γενικό αρχηγό τον Αστέριο Μπέλλα, μια «θρυλική» μορφή που άφησε για δεκαετίες το «σημάδι» του στο Αίγιο κι επί της ουσίας ήταν ο πρώτος που έβαλε τον αχαϊκό σύλλογο σε επαγγελματικά καλούπια, δύο δεκαετίες πριν από την αρχή του επαγγελματισμού στη χώρα μας! Στη μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του `60 με Θεοδώρου, Κρητικόπουλο, Γκαβέτσο, Σκαφίδα, Μουστάκα, Κόλλια, Αλέφαντο, Παπάζογλου, Τουμπέλη, Αγγελίνα, Καλλίτση, Στεργίου, αδερφούς Σιμονιάν, Σοφιανό (ίσως ο μεγαλύτερος παίκτης που φόρεσε τη φανέλα της ομάδας) κ.ά. ο Μπέλλας είχε κάνει το εξής (ιστορικό αν μη τι άλλο) deal.

Με αρωγό τον πανίσχυρο πρόεδρο Σωτήρη Παναγιωτόπουλο, κάθε παίκτης θα αμειβόταν με 1.200 δρχ. τον μήνα, ενώ παράλληλα θα ελάμβανε 300 δρχ. πριμ για κάθε νίκη και άλλες 600 δρχ. για νίκη επί των ομάδων του τέως ΠΟΚ! Λεφτά αστρονομικά για την εποχή, με τους ποδοσφαιριστές των άλλων ομάδων να δίνουν στους «μελανόλευκους» το παρατσούκλι «πασάδες του Αιγίου» λόγω των παχυλών απολαβών τους!

Ο "θρυλικός" Αστέριος Μπέλλας του Παναιγιάλειου

Βεβαίως υπήρχε και η άλλη όψη του... νομίσματος, αφού στις ισοπαλίες και στις ήττες οι παίκτες δεν έπαιρναν ούτε... δεκάρα, ενώ στις ήττες επικρατούσε και το άλλο άκρο. «Δεχθήκατε γκολ, δεν έχει φαΐ» όπως τους έλεγε χαρακτηριστικά ο Μπέλλας, με τον Παναιγιάλειο να γίνεται θέμα συζήτησης στα ποδοσφαιρικά στέκια. 　





Στο «μάτι» των χουντικών!

Για μια επταετία ο Παναιγιάλειος ζούσε τη δική του «χρυσή εποχή». Μετά από δύο πρώτες «μουδιασμένες» σεζόν, το Αίγιο άρχισε να γίνεται κάστρο και φόβητρο για τους μεγάλους, κερδίζοντας το παρωνύμιο «Μαύρη Θύελλα» στα πρωτοσέλιδα της μεγάλης «Αθλητικής Ηχούς». Τη σεζόν 1962-63 ο Ολυμπιακός έχασε με 1-0 στο «σπίτι» του Παναιγιάλειου, σ' ένα ματς όπου οι «μελανόλευκοι» σημείωσαν ρεκόρ εισιτηρίων με 14.119 φιλάθλους!

Οι φίλοι του Παναιγιάλειου πανηγυρίζουν την άνοδο στην Α' Εθνική το 1959

Τη σεζόν 1965-66, ωστόσο, υποβιβάστηκε στη Β' Εθνική, χάνοντας την παραμονή του μόλις για έναν βαθμό. Για μια τετραετία πάλεψε για την (επ)άνοδό του, όμως όταν την πέτυχε, η Χούντα φρόντισε να του... κόψει τον δρόμο. Ο Παναιγιάλειος είχε μπει στο... μάτι των χουντικών γιατί ο Μπέλλας κατηγορήθηκε πως είχε δώσει οικονομικές ενισχύσεις στην τότε ΕΔΑ. Επί της ουσίας τον εξανάγκασαν να αποχωρήσει απ' την ομάδα, ενώ σε αναδιάρθρωση που έγινε το 1970, ο Παναιγιάλειος έπεσε κατηγορία διά... νόμου και δεν ανέβηκε ποτέ ξανά στα... σαλόνια!


10.000 κόσμος στη Λεωφόρο!

Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Παναιγιάλειος δεν μπόρεσε να βρει ξανά το μονοπάτι προς την κορυφή. Υπήρξαν περίοδοι που έκανε κάποιες καλές πορείες, αλλά δεν έφτανε στην... πηγή. Ο κόσμος του ωστόσο δεν έπαψε ποτέ να είναι εκεί και να στηρίζει καθημερινά για την αγαπημένη του ομάδα, σε μία πόλη που... ζει για την μπάλα. Τη σεζόν 1980-81 οι Αιγιώτες με πρόεδρο τον Γιάννη Ροδόπουλο έκαναν το «μπαμ» στο Κύπελλο Ελλάδος πετώντας κατά σειρά εκτός θεσμού τον Αλμωπό, τον Ηρόδοτο, τον ισχυρό ΟΦΗ και τη Δόξα Δράμας, προτού σταματήσουν στα ημιτελικά απ' τον Ολυμπιακό.

Μια απ' τις πρώτες ομάδες των μελανόλευκων

Η συνέχεια ωστόσο δεν ήταν αντίστοιχη. Ο Παναιγιάλειος «μαράζωσε» ακόμη περισσότερο κι έφτασε μέχρι τη Δ' Εθνική. Η είσοδος του Πέτρου Παλαιολογόπουλου στα κοινά της ομάδας σήμανε την τελευταία «καλή» περίοδο του συλλόγου μέχρι τη σημερινή. Τον Ιούνιο του `95 στο μπαράζ ανόδου με την Αχαϊκή 10.000 Αιγιώτες κατέκλυσαν τη Λεωφόρο, πανηγυρίζοντας έξαλλα την επιστροφή στα επαγγελματικά σαλόνια χάρη σε δύο γκολ του Κούση στην παράταση. Ακολούθως έρχεται και η άνοδος στη Β' Εθνική, όμως το... καύσιμο έφτασε μέχρις εκεί. Το 2003 ο Παναιγιάλειος υποβιβάστηκε ξανά στο Περιφερειακό λόγω χρεών και δεν κατάφερε να σηκώσει κεφάλι για μία δεκαετία.


Η εποχή Ρέλλα και η άνοδος στη Β'

Μετά από μια αρκετά ταραγμένη διοικητικά και οικονομικά περίοδο, οι «μελανόλευκοι» φάνηκε να μπαίνουν ξανά σε μια... σειρά απ' το καλοκαίρι του 2012. Η ομάδα πέρασε στα χέρια του Αντώνη Ρέλλα (84% μετοχών), ο οποίος με τη θερμή αρωγή του εφοπλιστή και χρόνια φίλου της ομάδας Νίκου Χριστοδουλόπουλου κατάφερε να συσπειρώσει τους Αιγιώτες δημιουργώντας απ' την αρχή μια ομάδα που βασίζεται αποκλειστικά στις δικές της δυνάμεις.

Τα πρώτα δείγματα γραφής την τελευταία διετία ήταν άκρως ικανοποιητικά. Ανοδος στη Β' Εθνική το 2013 και μια εξαιρετική σεζόν πέρσι, όπου η παρουσία του Παναιγιάλειου στα μπαράζ ανόδου χάθηκε στις... καθυστερήσεις της κανονικής περιόδου. Με τον Μουράτ Σεροπιάν πλέον στο τιμόνι (εκ των καλύτερων τεχνικών της κατηγορίας) και με αρκετά ανανεωμένο ρόστερ, ο φετινός πήχης λέει πρώτα εύκολη παραμονή και μετά ό,τι... καλύτερο έρθει. Το εάν ο Παναιγιάλειος μπορεί να κυνηγήσει ή έστω να προσεγγίσει αυτό το «καλύτερο» θα διαφανεί σε μεγάλο βαθμό κι απ' τη σημερινή πρεμιέρα κόντρα στην ΑΕΚ. Σ' ένα κατάμεστο γήπεδο που θα θυμίζει κάτι απ' τις μεγάλες δόξες των περασμένων δεκαετιών...




ΠΗΓΗ