του Κώστα Βαϊμάκη
Ναι, το ντέρμπι ήταν άθλιο από άποψη θεάματος, φάσεων και ευκαιριών. Αλλά ήταν και παιχνίδι όπου η ισοπαλία έμοιαζε το πιο δίκαιο αποτέλεσμα, μόνο που ο ρεφ Καλογερόπουλος είχε διαφορετική άποψη.
Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις αυτό το παιχνίδι; Από το θέαμα; Κλάφτα Χαράλαμπε! Ψάχνεις σε 90-τόσα λεπτά για μια ευκαιρία και σε πιάνει απελπισία, μια του Μανιάτη στο πρώτο ημίχρονο, το γκολ του Αυλωνίτη από εκτέλεση φάουλ στο δεύτερο ημίχρονο, η φάση του πέναλτι (ο Θεός να το κάνει...), κάτι σουτ της κακιάς ώρας και από τις δυο ομάδες σε όλο το παιχνίδι. Πολύ φτωχή συγκομιδή όχι απλά για ένα ντέρμπι ανάμεσα σε δυο καλές ομάδες, αλλά για ένα οποιοδήποτε παιχνίδι.
Να μιλήσουμε για διακριθέντες; Άλλη πονεμένη ιστορία αυτή... Ο Αυλωνίτης πετυχαίνει ένα γκολ που μπορεί να σημαδέψει ευεργετικά όλη την καριέρα του, αλλά μιλάμε για μια μεγάλη στιγμή κι όχι για μια μεγάλη εμφάνιση. Ο Στιλ πιάνει το πέναλτι που μπορεί να του δώσει ψυχολογία και αυτοπεποίθηση για ολόκληρη τη χρονιά, αποκρούει το σουτ του Μανιάτη στο πρώτο ημίχρονο, αλλά συνολικά δεν δέχτηκε πίεση, δεν χρειάστηκε να κάνει μεγάλες αποκρούσεις, διότι δεν απειλήθηκε σχεδόν καθόλου.
Όσο για τους υπόλοιπους, τους παίκτες που περιμένει κανείς να κάνει τη διαφορά; Μετρίως μέτριοι όλοι, ίσως κουρασμένοι, οπωσδήποτε προσεκτικοί, καλά κλεισμένοι από τους αντιπάλους τους. Ο Τσόρι, ο Κασάμι, ο Αφελάι από τη μια, ο Καρέλης, ο Ατζαγκούν, ο Πράνιτς από την άλλη, όλοι τους κινήθηκαν σε ρηχά νερά.
Να μιλήσουμε για τη διαιτησία; Κι εδώ κλάφτα Χαράλαμπε (Καλογερόπουλε...) Έχω μεγάλη απορία να δω αν ο Χιου Ντάλας έμεινε ευχαριστημένος από έναν διαιτητή, για τον οποίον ψάχνεις να βρεις αν πέτυχε τίποτα σε όλον τον αγώνα και διαπιστώνεις ότι τα έκανε σχεδόν όλα λάθος - και όλως τυχαίως (;) όλα τα λάθη είναι προς όφελος των γηπεδούχων.
Ο μέγας Καλογερόπουλος, κατάφερε να κάνει «ψαλίδι» στα λεπτά των καθυστερήσεων (τα 10-11 έγιναν 7...), σφυρίζει με μεγάλη ευκολία ένα πέναλτι που μοιάζει να μην είναι, ανακαλύπτει χέρι του Πέτριτς από 25-30 μέτρα που δεν έγινε ποτέ, βάζει τον Παναθηναϊκό στην περιοχή του με ένα σωρό ανύπαρκτα ή αυστηρά φάουλ (από ένα τέτοιο μπήκε το γκολ) και φορτώνει τους πράσινους με τέσσερις κάρτες από το πρώτο ημίχρονο, σημαδεύοντας Νάνο και Σίλντελφελντ με κίτρινη για διαμαρτυρία. Γίγαντας πραγματικός που δεν ξέρω τι δουλειά κάνει πέραν της διαιτησίας, αλλά είναι κρίμα που δεν έγινε χειρουργός...
Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 1-0
ΠΗΓΗ
Ναι, το ντέρμπι ήταν άθλιο από άποψη θεάματος, φάσεων και ευκαιριών. Αλλά ήταν και παιχνίδι όπου η ισοπαλία έμοιαζε το πιο δίκαιο αποτέλεσμα, μόνο που ο ρεφ Καλογερόπουλος είχε διαφορετική άποψη.
Από πού να το πιάσεις και πού να το αφήσεις αυτό το παιχνίδι; Από το θέαμα; Κλάφτα Χαράλαμπε! Ψάχνεις σε 90-τόσα λεπτά για μια ευκαιρία και σε πιάνει απελπισία, μια του Μανιάτη στο πρώτο ημίχρονο, το γκολ του Αυλωνίτη από εκτέλεση φάουλ στο δεύτερο ημίχρονο, η φάση του πέναλτι (ο Θεός να το κάνει...), κάτι σουτ της κακιάς ώρας και από τις δυο ομάδες σε όλο το παιχνίδι. Πολύ φτωχή συγκομιδή όχι απλά για ένα ντέρμπι ανάμεσα σε δυο καλές ομάδες, αλλά για ένα οποιοδήποτε παιχνίδι.
Να μιλήσουμε για διακριθέντες; Άλλη πονεμένη ιστορία αυτή... Ο Αυλωνίτης πετυχαίνει ένα γκολ που μπορεί να σημαδέψει ευεργετικά όλη την καριέρα του, αλλά μιλάμε για μια μεγάλη στιγμή κι όχι για μια μεγάλη εμφάνιση. Ο Στιλ πιάνει το πέναλτι που μπορεί να του δώσει ψυχολογία και αυτοπεποίθηση για ολόκληρη τη χρονιά, αποκρούει το σουτ του Μανιάτη στο πρώτο ημίχρονο, αλλά συνολικά δεν δέχτηκε πίεση, δεν χρειάστηκε να κάνει μεγάλες αποκρούσεις, διότι δεν απειλήθηκε σχεδόν καθόλου.
Όσο για τους υπόλοιπους, τους παίκτες που περιμένει κανείς να κάνει τη διαφορά; Μετρίως μέτριοι όλοι, ίσως κουρασμένοι, οπωσδήποτε προσεκτικοί, καλά κλεισμένοι από τους αντιπάλους τους. Ο Τσόρι, ο Κασάμι, ο Αφελάι από τη μια, ο Καρέλης, ο Ατζαγκούν, ο Πράνιτς από την άλλη, όλοι τους κινήθηκαν σε ρηχά νερά.
Να μιλήσουμε για τη διαιτησία; Κι εδώ κλάφτα Χαράλαμπε (Καλογερόπουλε...) Έχω μεγάλη απορία να δω αν ο Χιου Ντάλας έμεινε ευχαριστημένος από έναν διαιτητή, για τον οποίον ψάχνεις να βρεις αν πέτυχε τίποτα σε όλον τον αγώνα και διαπιστώνεις ότι τα έκανε σχεδόν όλα λάθος - και όλως τυχαίως (;) όλα τα λάθη είναι προς όφελος των γηπεδούχων.
Ο μέγας Καλογερόπουλος, κατάφερε να κάνει «ψαλίδι» στα λεπτά των καθυστερήσεων (τα 10-11 έγιναν 7...), σφυρίζει με μεγάλη ευκολία ένα πέναλτι που μοιάζει να μην είναι, ανακαλύπτει χέρι του Πέτριτς από 25-30 μέτρα που δεν έγινε ποτέ, βάζει τον Παναθηναϊκό στην περιοχή του με ένα σωρό ανύπαρκτα ή αυστηρά φάουλ (από ένα τέτοιο μπήκε το γκολ) και φορτώνει τους πράσινους με τέσσερις κάρτες από το πρώτο ημίχρονο, σημαδεύοντας Νάνο και Σίλντελφελντ με κίτρινη για διαμαρτυρία. Γίγαντας πραγματικός που δεν ξέρω τι δουλειά κάνει πέραν της διαιτησίας, αλλά είναι κρίμα που δεν έγινε χειρουργός...
Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 1-0
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου