Ο Γιόχαν Κρόιφ, αδιαμφισβήτητα ήταν ένας από τους πέντε σημαντικότερους ποδοσφαιριστές, που ανέδειξε ποτέ το άθλημα, και ο ιδανικότερος εκφραστής του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου που εφάρμοζε ο Άγιαξ και η εθνική Ολλανδίας την δεκαετία του 70.’ Απολύτως καταλυτική, ωστόσο ήταν και η παρουσία άλλων παικτών με λιγότερη λάμψη από τον Κρόιφ, αλλά με μεγάλη συμμετοχή στα κατορθώματα των «οράνιε». Ίσως η πλέον ενδεικτική περίπτωση τέτοιου παίκτη να ήταν ο Άρι Χάαν. Ο ακούραστος μέσος, από τα πόδια του οποίου περνούσαν οι περισσότερες επιθέσεις των συγκροτημάτων που αγωνίστηκε, αποτελούσε ένα πραγματικά εξαιρετικό εργαλείο για οποιοδήποτε προπονητή, και γι’ αυτό η καριέρα του διατηρήθηκε σε υψηλό επίπεδο για περίπου 15 χρόνια. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Χάνα αγωνίστηκε σε 7 ευρωπαϊκούς τελικούς με τεις διαφορετικές ομάδες ( Άγιαξ, Άντερλεχτ, Σταντάρ Λιέγης) και άλλους 2 με την εθνική στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1974 και του 1978. Συνολικά επικράτησε στους 5 από αυτούς, όμως η αποτυχία της Ολλανδίας να φτάσει στην κορυφή του κόσμου, αποτέλεσε μαύρη σελίδα για τον ίδιο και τους ποδοσφαιριστές της γενιάς του.
O Αρι Χάαν γεννήθηκε στις 16 Νοεμβρίου του 1948 σ’ ένα προάστιο του Άμστερνταμ και το 1968, προτού καλά καλά κλείσει τα 20 του χρόνια, βρέθηκε βασικός στην ομάδα που άλλαξε εντελώς το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Ο Άγιαξ του Ρίνους Μίχελς, αποτέλεσε μια επανάσταση για το άθλημα και σε αυτή την επανάσταση ο νεαρός, αμυντικός στο ξεκίνημα και στη συνέχεια μέσος, ήταν αναπόσπαστο κομμάτι. Πέρα από την απόλυτη κυριαρχία του εντός των συνόρων (πρωταθλητής το 1968, ’70, ’72, ’73 και κυπελλούχος το 1971, ’72, ’73) ο «Αίαντας» πήρε και τα τρία Κύπελλα Πρωταθλητριών (1971: 2-0 στο τελικό τον Παναθηναϊκό, 1972: 2-0 στον τελικό την Ίντερ, 1973: 1-0 στον τελικό την Γιουβέντους), δημιουργώντας έτσι το δικό του ολόχρυσο κεφάλαιο στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Ο Αρι Χάαν ήταν ο κεντρικός χαφ εκείνης της «αρμάδας» με ρόλο κυρίως οργανωτικό αλλά και ανασταλτικό. Η καθιέρωση του στην εθνική δεν άργησε να έρθει και έτσι στο Μουντιάλ του 1974 ο ποδοσφαιριστής, τον οποίο οι εφημερίδες είχαν χαρακτηρίσει τον πιο έξυπνο του μεγάλου Αγιαξ, ήταν βασικός στους «οράνιε». Η Ολλανδία έφτασε μέχρι τον τελικό, αλλά εκεί την περίμενε η παρέα του Φραντς Μπεκενμπαουερ, για να την νικήσει με 2-1.
Το 1975 τα περισσότερα από τα αστέρια του Αγιαξ είχαν ήδη φύγει για ξένα πρωταθλήματα. Έτσι και ο Χάαν αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στο κοντινό Βέλγιο και την Άντερλεχτ, όπου και πάλι προσέθεσε τελικούς και τρόπαια στο σπάνιο παλμαρέ του. Τούτη τη φορά ήταν στο Κύπελλο Κυπελλούχων το οποίο ο Βελγικός σύλλογος κατέκτησε δύο φορές (1976: 4-2 τη Γουεστ Χαμ, 1978: 4-0 την Αούστρια) ενώ άλλη μία έφτασε στην πηγή αλλά δεν ήπιε νερό (1977: 2-0 από το Αμβούργο).
Το 1978, στο κύκνειο άσμα του με την Ολλανδία έφτασε σε ένα ακόμη μεγάλο τελικό (8ο) κόντρα στην εξίσου μεγάλη Αργεντινή, ωστόσο και πάλι η διοργανώτρια χώρα στέρησε από τις τουλίπες το στέμμα (3-1 στην παράταση). Σε αυτή την διοργάνωση ο Χάαν πέτυχε ένα ιστορικό γκολ, με εντυπωσιακό μακρινό σουτ, στον Ντίνο Τζοφ, το νικητήριο στο 2-1 επί της Ιταλίας, που έδωσε και το εισιτήριο στους Ολλανδούς για τον τελικό. Συνολικά με το εθνόσημο στο στήθος ο Αρι Χάαν αγωνίστηκε 35 φορές και σκόραρε 5 φορές.
Επόμενος σταθμός για τον Ολλανδό ήταν η Σταντάρ Λιέγης, με την οποία συνέχισε το εντυπωσιακό σερί του, φτάνοντας ως τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1983 γνωρίζοντας όμως την ήττα από την Μπαρτσελόνα με 2-1. Ύστερα από ένα σύντομο χρονικό πέρασμα στην Αϊντχόβεν, ο Αρι Χάαν έκλεισε την σταδιοδρομία του στα γήπεδα και άρχισε αυτή στους πάγκους.
Παρά τους αρχικούς καλούς οιωνούς, πάντως, καθώς με την Στουγκάρδη έφτασε στο (10ο προσωπικό) τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1989, όπου έχασε από την Νάπολι του Μαραντόνα (2-1 στην Ιταλία, 3-3 στη Γερμανία), ο Χάαν προπονητής δεν μπόρεσε ποτέ να συναγωνιστεί σε λάμψη τον Χάαν τον ποδοσφαιριστή. Οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ (αλλά και ορισμένα νυχτερινά κέντρα στη Θεσσαλονίκη) θα τον θυμούνται για τα καλά, αφού πέρασε δύο φορές από τον πάγκο του Δικεφάλου του Βορρά, ενώ έκανε και μια μικρή στάση στο Πύργο, αναλαμβάνοντας τον Πανηλειακό. Άντβερπ, Άντερλεχτ, Νυρεμβέργη, Σταντάρ, Φέγενορντ, Ομόνοια και Αούστρια Βιέννης ήταν οι υπόλοιποι σταθμοί της προπονητικής καριέρας του, ενώ το τελευταίο χρονικό διάστημα ανέλαβε τα ινία της εθνικής ομάδας της Αλβανίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου