Όταν έκλαψε ο Πέτζα

Αν υπάρχει ένα παιχνίδι μεταξύ του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ που έχει μείνει αλησμόνητο στη μνήμη των απανταχού μπασκετόφιλων είναι αυτό που έγινε στις 6 Μαϊου του 1998 στο ΣΕΦ.

Δεν θυμάστε; Να το θέσουμε κάπως διαφορετικά. Μιλάμε για το παιχνίδι που σημαδεύτηκε από το τρίποντο του μεγάλο Πέτζα Στογιάκοβιτς στο τέλος με το οποίο ο ΠΑΟΚ νίκησε και προκρίθηκε στον τελικό της Α1!




Πρόκειται για αναμέτρηση ιστορικού χαρακτήρα. Η ήττα του Ολυμπιακού (που είχε στον πάγκο του τον Ντούσαν Ιβκοβιτς) σημαδότησε τον πρώτο αποκλεισμό του Ολυμπιακού από τελικό της Α1 στα χρόνια του ΕΣΑΚΕ και φυσικά την πρώτη απώλεια του ελληνικού τίτλου μετά από πέντε συνεχείς κατακτήσεις.

Πρόκειται επίσης για το ματς για το οποίο ο Στογιάκοβιτς λατρεύτηκε από τους οπαδούς του ΠΑΟΚ. Οχι ότι πριν δεν τον αγαπούσαν τον Σέρβο σταρ (που έπαιζε εκείνη την εποχή σαν Ελληνας με το όνομα Κίνης) αλλά μετά το σούπερ-τρίποντο στο ΣΕΦ συναγωνίστηκε σε δημοφιλία ακόμα και τον Γιώργο Κούδα!

Το παιχνίδι ήταν κλειστό, σχεδόν όπως όλα εκείνης της εποχής (οι άμυνες θριάμβευαν). Με το σκορ στο 55-55 ο Ολυμπιακός αστόχησε στη δική του τελευταία επίθεση, ο ΠΑΟΚ πήρε το ριμπάουντ και φυσικά η μπάλα πήγε στα χέρια του...ειδικού.

Ο Δικέφαλος είχε αρκετό χρόνο στη διάθεσή του αλλά ο (21χρονος τότε) Στογιάκοβιτς τον σπατάλησε όλον. Κινήθηκε στη δεξιά πλευρά του γηπέδου και όλοι περίμεναν αυτό που τελικά συνέβη. Τον...πυροβολισμό πίσω από τα 6,25μ. Το ίδιο περίμενε και ο προσωπικός αντίπαλος του Σέρβου, ο Ντούσαν Βούκσεβιτς. Το να περιμένεις κάτι όμως, δεν σημαίνει αυτόματα ότι μπορείς και να το αποφύγεις.

Ο Στογιάκοβιτς πλησίασε τη γραμμή του τριπόντου, προσποιήθηκε πάνω στον Βούκσεβιτς, έκανε ένα βηματάκι πίσω και εξαπέλυσε τη βόμβα του. Η μπάλα όχι μόνο μπήκε μέσα στο καλάθι αλλά σχεδόν διέλυσε και το διχτάκι προς μεγάλη χαρά των παικτών του ΠΑΟΚ και τεράστια απογοήτευση των παικτών και των φίλων του Ολυμπιακού στο κατάμεστο ΣΕΦ.

Ολα αυτά έγιναν ενώ στο προηγούμενο διάστημα ο Πέτζα είχε σπάσει τα καλάθια με την αστοχία του, κυρίως στα μακρινά σουτ. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να πάρει το βάρος της ευθύνης στην πιο κρίσιμη στιγμή του αγώνα. Αυτό είναι άλλωστε το κύριο χαρακτηριστικό των μεγάλων σκόρερ διαχρονικά στο μπάσκετ. Να μην σταματούν να απειλούν ακόμα και αν δεν βρίσκονται στη μέρα τους.




Μετά το τέλος του αγώνα τα συναισθήματα ήταν πολύ δυνατά στο στρατόπεδο των νικητών. Ο άνθρωπος της τελευταίας στιγμής, ο Στογιάκοβιτς, δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνησή του και ξέσπασε σε κλάματα. Είχε αστοχήσει σε παρόμοιο σουτ στο πρώτο παιχνίδι και δεν θα μπορούσε να συγχωρήσει τον εαυτό του εάν έκανε το ίδιο λάθος.

Χαρακτηριστική για την απόλυτη εμπιστοσύνη που είχαν οι πάντες τότε  στον Στογιάκοβιτς ήταν η τοποθέτηση του προπονητή του Δικεφάλου, Σβι Σερφ μετά το παιχνίδι: "Είπα στον Πέτζα να πάρει την μπάλα. Μιλάμε πολύ για τις τελευταίες επιθέσεις και ήξερε τι να κάνει". Ετσι απλά. Ούτε συστήματα ούτε περιττές οδηγίες.

Στην επιστροφή της αποστολής του Δικεφάλου του Βορρά στη Θεσσαλονίκη το ίδιο βράδυ, η νύχτα στο αεροδρόμιο "Μακεδονία" έγινε μέρα. Περίπου 4000 εκστασιασμένοι ΠΑΟΚτζήδες αποθέωσαν παίκτες και προπονητή και εξέφρασαν την...ευγνωμοσύνη τους στον άνθρωπο της τελευταίας στιγμής, τον Πέτζα Στογιάκοβιτς.






ΠΗΓΗ