«Εάλω η ΑΕΚ»

Όπως εκ των έσω, έπεσε η Πόλη στους Τούρκους, έτσι και η μοίρα της ΑΕΚ, ήταν να γνωρίσει την «μαύρη μέρα» της ιστορίας της, από τους εσωτερικούς εχθρούς της. Αυτήν την μειοψηφία, που υπάρχει δυστυχώς σε όλες τις ομάδες, και θέλει να έχει ρόλο μεγαλύτερο από αυτόν που της αναλογεί. Να μην είναι στην κερκίδα, αλλά να πιστεύει, ότι μπορεί να καθορίσει εκείνη τις εξελίξεις.

Διότι εάν δεν υπήρχαν αυτά τα λίγα «καλόπαιδα», που είχαν κατασκηνώσει από νωρίς στον αγωνιστικό χώρο, ακόμη και αν έχανε η ΑΕΚ από τον Πανθρακικό (που δεν το ξέρουμε, αφού είχε χρόνο ακόμη για την ισοφάριση), είχε μία ακόμη ευκαιρία την τελευταία Κυριακή. Μια ευκαιρία, που της στέρησαν. Γιατί πίστεψαν, ότι με τον τσαμπουκά θα δώσουν λύση.

Πράγματι, το «πλούσιο Ελληνικό παρελθόν», είναι διανθισμένο από «ομορφιές». Και σε αντίστοιχες περιπτώσεις, ματς ολοκληρώθηκαν, για να μην υπάρχει το -3 και ο μηδενισμός και άλλα πολλά συνέβησαν. Η ΑΕΚ ίσως ήταν πιο «αδύναμη» από άλλους, στον «αγγελικά» αυτόν πλασμένο κόσμο, για να ακολουθήσει την πεπατημένη. Η ουσία όμως δεν αλλάζει. Το λάθος δεν μπορεί να «βαφτιστεί» σωστό. Η «εισβολή» δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Και η ΑΕΚ ζει τις πιο τραγικές στιγμές της ιστορίας της. Πληρώνοντας την έλλειψη μιας στιβαρής διοίκησης, που θα είχε το ανάστημα να σηκώσει και αποκρούσει τον εσωτερικό εχθρό.

Δυστυχώς όμως για την ιστορία του Δικεφάλου, μετά το μπάσκετ, το βόλεϊ, ήρθε η ώρα και στο ποδόσφαιρο να αντιμετωπίσει την σκληρή πραγματικότητα. Και όλοι αυτοί, που είδαν την «παρεμβατική στάση» των οργανωμένων, όλη την χρονιά (με τις καταλήψεις, τις «ομιλίες» κλπ) ως κάτι θετικό, δυστυχώς τώρα αντιλαμβάνονται, ότι απλά εξέθρεψε τις «φιλοδοξίες» ενός μικρού κομματιού της κερκίδας, να αναγορευθεί σε «αυτοκράτορα».

Που δεν σεβάστηκε, ούτε τον ίδιο τον Δέλλα, την μέρα που αναλάμβανε τα καθήκοντα του και θέλησε να τον υποκαταστήσει, με τις γνωστές «παραινέσεις» στους παίκτες. Δίχως να καταλαβαίνουν, ότι μόνο κακό έκαναν, φορτώνοντας με άγχος και βάρος, ποδοσφαιριστές, που δεν είχαν τις δυνάμεις, ποδοσφαιρικές και ψυχολογικές, για να το αντέξουν. Και το βράδυ της Κυριακής, το 99% του συνόλου των κιτρινόμαυρων οπαδών, κλαίει, για την ενέργεια της συντριπτικής μειονότητας.

Και ο υποβιβασμός, δεν είναι το μεγαλύτερο κακό, που μπορεί να συμβεί στην ομάδα αυτή την στιγμή. Η απουσία προοπτικής και ελπίδας για άμεση ανάκαμψη, είναι ακόμη πιο απειλητική για τον σύλλογο.

Όσοι βαυκαλιστούν, ότι προσπάθειες αλά μπάσκετ κλπ, θα φέρουν αποτέλεσμα, θα διαψευστούν πολύ σύντομα. Δίχως μια ισχυρή διοίκηση και κυρίως, υγιή πια νοοτροπία, η επάνοδος εκεί που της αξίζει, θα είναι ακόμη πιο δύσκολη.

Η Πόλη έπεσε το 1453. Το όραμα του μαρμαρωμένου βασιλιά αναδύθηκε την επόμενη κιόλας της 29ης Μαϊου. Όμως στο σωτήριον έτος 2013, δυστυχώς ονομάζεται «Ινσταμπούλ»…








Pamesports.gr