Ο κακός του εαυτός καραδοκεί

Yπάρχουν παίκτες που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες του σύγχρονου ποδοσφαίρου και του lifestyle του. Έχουν καταβροχθιστεί από τα αδηφάγα Μέσα, έχουν στυφτεί ως λεμονόκουπες και βρίσκουν παρηγοριά αλλού. Άλλοι στο αλκοόλ, άλλοι στα ναρκωτικά, άλλοι τρελαίνονται. Ο Ίγκορ Σιπνιέφσκι όμως είναι μια ξεχωριστή περίπτωση, αφού για τα μεγάλα μπλεξίματα του ίσως ευθύνονταν και διαφορετικοί λόγοι.


Σάββατο μεσημέρι στο ΟΑΚΑ. Δύο δημοσιογράφοι με μία κάμερα ψάχνονται στην αίθουσα Τύπου, παίρνουν πλάνα και μιλάνε μεταξύ τους.

-Από πού είστε;
-Πολωνία.
-Και τι κάνετε εδώ;
-Παίρνουμε πλάνα με τον Ίγκορ Σιπνιέφσκι. Κάνουμε ταινία στη ζωή του και πηγαίνουμε σε όλες τις χώρες που έπαιξε ποδόσφαιρο.
-Και που είναι ο Ίγκορ;
-Έξω, καπνίζει.

Όσοι τον θυμούνται από το πέρασμά του από την Ελλάδα δύσκολα θα τον αναγνώριζαν. Με μια κουκούλα, το κεφάλι σκυμμένο και το πρόσωπο ρυτιδιασμένο, σημαδεμένο και χλωμό.

-Hello Igor.
-Ελληνικά φίλε.
-Πώς είσαι;
-Εδώ, κάνουν ταινία τη ζωή μου.
-Τι κάνεις αυτόν τον καιρό;
-Δεν δουλεύω τώρα. Θέλω να πάω σχολείο να γίνω προπονητής. Να μείνω Πολωνία και να δουλέψω εκεί. Δύο ομάδες ξεχωρίζουν μόνο εκεί.
-Θυμάμαι σε ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό που είχες σπάσει το χέρι σου και στο τέλος είχε πετάξει τη φανέλα στον κόσμο. Τότε με τον Κυράστα.

Πρώτη φορά που τα μάτια του κινήθηκαν. Όλες τις υπόλοιπες στιγμές ήταν σαν κάποιος να του είχε αφαιρέσει όλα τα συναισθήματα. Σκυθρωπός, μιλούσε σχεδόν μηχανικά και είχε ένα απλανές βλέμμα.

Η πτώση του Ίγκορ Σιπνιέφσκι παρομοιάζεται από αρκετούς με την πτώση στο ποδόσφαιρο της Πολωνίας. Ξεκίνησε την Καριέρα του στην ΛΚΣ Λοτς, αλλά ήταν στον Παναθηναϊκό, o οποίος τον πήρε από την Καβάλα, που έδειξε το ταλέντο του. Το γκολ που είχε πετύχει απέναντι στην Άρσεναλ τον σύστησε στο ευρωπαϊκό κοινό. Δεν στέριωσε στους «πράσινους». Έπινε αρκετά από τότε, ενώ δεν έδειχνε διατεθειμένος να δουλέψει όσο πρέπει. Έπεσε και στον Άγγελο Αναστασιάδη. Πήγε στον ΟΦΗ και στη χώρα του υπήρχε ήδη η φήμη ότι το θέμα του αλκοόλ είχε παραγίνει. Παρόλα αυτά υπέγραψε ένα πολύ καλό συμβόλαιο με τη Βίσλα Κρακοβίας. Δεν έπιασε και παραχωρήθηκε στην Καλλιθέα, όπου έπαιξε για μόλις δύο ματς.

Σταμάτησε τη μπάλα για πέντε μήνες και στη συνέχεια βρήκε ποδοσφαιρική στέγη στη σουηδική Χάλμσταντ. Λέγεται ότι ήταν σε τόσο κακή κατάσταση, που στην πρώτη του προπόνηση έκανε τέσσερις φορές εμετό. Παρόλα αυτά, το ταλέντο του ήταν αρκετό για να βγει πρώτος σκόρερ και να πάρει μεταγραφή στη Μάλμε. Έδειχνε ότι ο κακός του εαυτός άνηκε στο παρελθόν. Τον Μάρτιο, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, έφυγε ξαφνικά από το γήπεδο, ξάπλωσε στο χόρτο και τόνιζε ότι δεν θέλει να επιστρέψει. Ο προπονητής της Μάλμε, Τομ Πραλ, παραδεχόταν ότι έχει ψυχολογικά προβλήματα και βλέπει ειδικό.

Στην πρεμιέρα της σεζόν το 2004 πέτυχε δύο γκολ και τα χαμόγελα επέστρεψαν. Δεν άργησαν όμως να φύγουν ξανά. Αφού τσακώθηκε με τον Πραλ εξαφανίστηκε και στο τέλος εκδιώχθηκε. Έκανε ένα πέρασμα από την Τρέλεμποργκ, όπου έπαιξε δύο ματς. Η εφημερίδα Aftonbladet δημοσίευσε μαρτυρία συμπαίκτη του που ήθελε να μείνει ανώνυμος. Τόνιζε ότι ο Πολωνός είχε χάσει κάθε ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο, ξεχνούσε μέχρι και τα παπούτσια του και δεν κατέβαινε από το δωμάτιό του ούτε για να φάει.

Επέστρεψε στη χώρα του με σκοπό να δουλέψει, αλλά δεν μπορούσε να σταματήσει το αλκοόλ. Έμεινε για ένα διάστημα μακριά από το ποδόσφαιρο και το 2005 επέστρεψε στην ΛΚΣ από όπου και ξεκίνησε την καριέρα του. Σε μια περίοδο που η διοίκηση χρωστούσε χρήματα σε παίκτες, του έδωσε τα δεκαπλάσια από ότι στην πλειοψηφία, προκαλώντας αντιδράσεις. Παρόλα αυτά διένυσε γεμάτη χρονιά στη δεύτερη κατηγορία της χώρας του και έκανε την έκπληξη, επιστρέφοντας στην πόλη του Μάλμε και την Μπούνκεφλο στην τρίτη κατηγορία. Πιάστηκε όμως να οδηγεί μεθυσμένος, καταδικάστηκε σε φυλάκιση κάποιων ημερών και επέστρεψε κακήν κακώς στη χώρα του.

Είχε τελειώσει με την μπάλα, όχι όμως και με τα υπόλοιπα. Το 2007 αφού επιτέθηκε στη μητέρα του και χτύπησε αστυνομικό καταδικάστηκε εκ νέου σε φυλάκιση.Όχι μόνο για μέρες αυτή τη φορά. Είχε κάνει προσπάθειες για αποτοξίνωση, είχε δει και ειδικούς για την ψυχική του υγεία, αλλά δεν γλίτωσε τη φυλακή. Σε συνέντευξη από το κελί είχε δηλώσει ότι έπινε από 9 ετών. Ήταν όμως αυτό το μοναδικό του πρόβλημα;

Όταν ήταν στη Χάλμασταντ, ο τότε προπονητής του Γιόνας Τερν είχε δηλώσει ότι δέχεται απειλές από σκοτεινούς τύπους στη χώρα του. Ο ίδιος απέφευγε να μιλήσει για το θέμα. Όταν στη Μάλμε βρέθηκε να χρειάζεται βοήθεια ειδικών για να αντιμετωπίσει τα ψυχολογικά του προβλήματα, η εφημερίδα Aftonbladet έγραψε ότι η πολωνική μαφία τον είχε βάλει στο στόχαστρο γιατί δεν τους είχε δώσει ποσοστό από τη μεταγραφή του. Για κάποιον λόγο που ποτέ δεν έγινε γνωστός, ήταν σαν να του πουλάνε προστασία. Η οικογένειά του ήταν πίσω στη Πολωνία και αυτό τον τρέλαινε. Τα παραπάνω δεν επιβεβαιώθηκαν, ούτε διαψεύστηκαν.

Έχοντας ήδη προβλήματα με το αλκοόλ, ένα ενδεχόμενο μπλέξιμο με τη μαφία ήταν ικανό να τινάξει τον παίκτη στον αέρα. Μετά τη φυλακή και με τον ίδιο να παραδέχεται ότι είναι αλκοολικός,η ΛΚΣ προσπάθησε να τον επαναφέρει στο ποδόσφαιρο σε ηλικία 36 ετών. Πλέον, θέλει μέσω της προπονητικής να βρει διέξοδο και τονίζει ότι είναι καθαρός. Ένα γνήσιο ταλέντο χάθηκε. Ο Σίμπι ποτέ δεν ασχολήθηκε στα σοβαρά με το δώρο που του είχε δοθεί απλόχερα. Μακάρι να βρει τον τρόπο να το κάνει από ένα πόστο εκτός γηπέδου…

*Ο τίτλος προέρχεται από τραγούδι του συγκροτήματος «Αρνάκια»

Επιμέλεια: Θάνος Σαρρής


ΠΗΓΗ