Στην πιο όμορφη πόλη του κόσμου, το πιο όμορφο ντέρμπι του κόσμου. Το gazzetta.gr γράφει για το Ρόμα-Λάτσιο.Υπάρχουν οι ποδοσφαιρόφιλοι, αυτοί που βλέπουν ποδόσφαιρο για την ομορφιά του. Υπάρχουν οι φίλαθλοι, αυτοί που υποστηρίζουν μια ομάδα αλλά εύχονται «να νικήσει ο καλύτερος». Και υπάρχουν και οι οπαδοί, αυτοί που θέλουν να τρελαθούν από την χαρά τους ή να υποφέρουν για κάμποσο καιρό για μια ήττα. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται για ντέρμπι. Και όταν λέμε ντέρμπι, αυτό της ιταλικής πρωτεύουσας μπαίνει πολύ ψηλά στη λίστα. «Ζούμε στην πιο όμορφη πόλη του κόσμου και έχουμε και το πιο όμορφο ντέρμπι του κόσμου», συνηθίζουν να λένε στη Ρώμη για το derby della Capitale, το οποίο περιμένει πώς και πώς όλη η Ιταλία κάθε χρόνο. Γιατί οι Ρωμαίοι, μέσα σε όλα τα στραβά που μπορεί να έχουν, ξέρουν να απολαμβάνουν το ντέρμπι τους. Να το ζουν όπως του αξίζει. Πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του...
Η ιστορία αρχίζει το 1900, έτος κατά το οποίο... γεννήθηκε η Λάτσιο. Τα ιδρυτικά της μέλη ήταν άτομα της αστικής τάξης της Ρώμης, έχοντας ως έδρα τα βόρεια σημεία της πόλης και επέλεξαν το όνομα της περιφέρειας (νομαρχίας), τα χρώματα της Ελλάδας επειδή είναι η χώρα που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και ως έμβλημα προτίμησαν τον αετό των λεγεώνων της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η Ρόμα, από την άλλη, ήρθε στη ζωή το 1927, σαν μια έμπνευση του Μπενίτο Μουσολίνι. Ο «Ντούτσε» ήθελε μια δυνατή ρωμαϊκή ομάδα που θα μπορούσε να τα βάλει με αυτές του βορρά και ουσιαστικά διέταξε να ενωθούν όλες της πρωτεύουσας για να κάνουν μία. Οι Alba Roma, Roman και Fortitudo συμφώνησαν αλλά η Λάτσιο όχι. Αυτός που το απέτρεψε, βασικά, ήταν ένας εκ των στρατηγών του Μουσολίνι, ο Giorgio Vaccaro. Και αφού ιδρύθηκε, η Ρόμα επέλεξε το όνομα της πόλης, πήρε τα χρώματα της πόλης και για έμβλημα προτίμησε την ρωμαϊκή λύκαινα.
Από εκείνη την στιγμή, στην ιταλική πρωτεύουσα άρχισε μια κόντρα που δεν θα σταματήσει ποτέ αφού Ρομανίστι και Λατσιάλι μπορούν να διαφωνούν για όλα. Η Λάτσιο που ιδρύθηκε από την αστική τάξη, είχε ως έδρα τα βόρεια της πόλης και εκεί ήταν και η οπαδική της δύναμη. Για όσους την υποστηρίζουν, είναι η πρώτη ομάδα της πρωτεύουσας και αυτό τους αρέσει να το υπενθυμίζουν διαρκώς. Οι Λατσιάλι θεωρούν ότι αυτοί είναι οι πραγματικοί Ρωμαίοι, λαμβάνοντας ως επιβεβαίωση αυτού το γεγονός ότι... ήλεγχαν τις πιο πλούσιες περιοχές της πρωτεύουσας. Για τους οπαδούς της Ρόμα, από την άλλη, το γεγονός ότι η μεγαλύτερη δύναμη της Λάτσιο πλέον είναι γύρω-γύρω από την πόλη, σημαίνει ότι δεν είναι αυτοί οι πραγματικοί Ρωμαίοι. «Μια ομάδα προβάτων που την ακολουθούν βοσκοί», έγραψαν σε ένα πανό πριν χρόνια.
Η απάντηση ήταν δεδομένο ότι θα ερχόταν, αφού ο αντίλογος ήταν πως η Ρόμα έχει μεγαλύτερη δύναμη μέσα στην πόλη και ειδικά στις πιο φτωχές περιοχές γιατί την υποστήριζαν οι εσωτερικοί ή και εξωτερικοί μετανάστες. «Μια ομάδα μαύρων που την ακολουθούν Εβραίοι» ήταν το πανό-απάντηση των Λατσιάλι, οι οποίοι ποτέ δεν έκρυψαν τις πολιτικές πεποιθήσεις τους. Κι ας πήγαν κόντρα στην επιθυμία του Μουσολίνι το 1927...
Η γαλάζια πλευρά της Ρώμης, γενικά, έγερνε πάντα προς την δεξιά και αυτό οριστικοποιήθηκε όταν ήρθαν στο προσκήνιο οι Irriducibili. Οι ultras της Λάτσιο εξέφραζαν σε κάθε αγώνα τα «πιστεύω» τους και ειδικά τη δεκαετία του '90, στα χρόνια του Σέρτζιο Κρανιότι, η δύναμη τους ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Και επειδή ήξεραν τι δύναμη είχαν, έφτασαν στο σημείο κάποτε να εμποδίσουν τον πρόεδρο -που ξόδευε περιουσίες για να κατακτήσει το πρωτάθλημα- να αποκτήσει τους Νικολά Ανελκά και Πατρίκ Βιεϊρά. Τον λόγο τον αντιλαμβάνεται ο καθένας. «Είμαστε πάντα εκεί για την Λάτσιο και για την ιδεολογία μας. Τα μηνύματα που περνάμε μέσω της coreo κάθε φορά είναι όσο εθνικιστικά χρειάζεται, δεν το παρακάνουμε ποτέ», είχε πει πριν χρόνια, σε μια τηλεοπτική εκπομπή, ο διαβόητος «Diavolik», ο ηγέτης των Irriducibili.
Για τους οργανωμένους της Ρόμα, από την άλλη, η πολιτική είχε πάντα λιγότερη σημασία. Οταν, για παράδειγμα, τα γκρουπ αποφάσισαν να ενωθούν το 1977 κάτω από την ονομασία Roma Commando Ultra’ Curva Sud, στο πέταλο τα πολιτικά μηνύματα ήταν ελάχιστα καθώς συνυπήρχαν όλοι. Τα πράγματα άλλαξαν από το 1987, όταν η συμμαχία διαλύθηκε και το κουμάντο στην Curva Sud πέρασε στους Boys, οι οποίοι δεν είχαν κρύψει ποτέ τις δεξιές πεποιθήσεις τους. Σε σχέση με όσα γίνονταν στην Curva Nord της Λάτσιο, φυσικά, οι Τζαλορόσι όντως απέφυγαν το να μπλέξουν το ποδόσφαιρο με την πολιτική αλλά όλοι ήξεραν...
Κι όσοι δεν το ήξεραν, το έμαθαν στην πορεία. Στις 5 Ιουνίου 2005, σε ένα δυστύχημα με την μηχανή του, έφυγε από την ζωή σε ηλικία 40 ετών ο Πάολο Τζαπαβίνια. Ηγέτης των Boys της Ρόμα και δυνατή μορφή του ιταλικού οπαδικού κινήματος. Στην κηδεία του, δεν ήταν παρόντες μόνο χιλιάδες οπαδοί των Τζαλορόσι. Δεν ήταν εκεί μόνο οι Φραντσέσκο Τότι, Ντανιέλε Ντε Ρόσι, Αντόνιο Κασάνο, Μπρούνο Κόντι και Αλμπέρτο Ακουιλάνι. Ηταν και τα ηγετικά στελέχη των Irriducibili, οι οποίοι αποχαιρέτησαν τον Τζαπαβίνια, μαζί με τους... εχθρούς, φωνάζοντας «Ave Paolo» και «Onore al camerata»...
Ρομανίστι και Λατσιάλι, ή Λατσιάλι και Ρομανίστι, έχουν -με λίγα λόγια- στοιχεία που τους ενώνουν, ή τουλάχιστον γεγονόταν που τους ενώνουν. Οπως αυτό που αναφέραμε πιο πάνω ή όπως η φετινή κοινή μάχη που δίνουν κατά του περιφερειάρχη και των διοικήσεων των ομάδων για τα κάγκελα που χωρίζουν τα δύο πέταλα. Εχουν όμως και πολλά περιστατικά για να τους χωρίζουν. Οχι μόνο οπαδικά, όπως ο θάνατος του Βιτσέντσο Παπαρέλι, νεαρού οπαδού των Λατσιάλι, το 1979 μετά από φωτοβολίδα που πέταξαν οι οπαδοί της Ρόμα αλλά και αγωνιστικά. Εκεί που... βοηθούν και οι ποδοσφαιριστές τους, με όσα έχουν κάνει κατά καιρούς.
Στην ιστορία των derby della Capitale έχει μείνει ο πανηγυρισμός του Τζόρτζιο Κινάλια όταν έκανε το 2-1 για την Λάτσιο, που όδευε προς το πρώτο scudetto της ιστορίας της, στις 31 Μαρτίου 1974: Γύρισε προς την Curva Sud της Ρόμα, σήκωσε το χέρι του και έδειχνε εκεί με το δάχτυλο του, μένοντας ακίνητο για... κάμποσο. Ο Κάρλο Ματσόνε, από την άλλη, μόνο ακίνητος δεν έμεινε στον πάγκο της Ρόμα στις 27 Νοεμβρίου 1994, όταν οδηγούσε την ομάδα του στη νίκη με 0-3. Δηλωμένος οπαδός των Τζαλορόσι, ο προπονητής έφυγε από τον πάγκο και έκανε σπριντ μέχρι το πέταλο, προκαλώντας παραλήρημα. Σαν κι αυτό που έφερε και ο πανηγυρισμός του Φραντσέσκο Τότι, το 1999... Σήκωσε την φανέλα και από μέσα είχε το μήνυμα του προς τους Λατσιάλι: «Vi ho purgato ancora»! Δηλαδή «σας καθάρισα ξανά». Οπως ξανά, είδαν οι Τζαλορόσι τον πανηγυρισμό του Κινάλια αλλά από τον... Πάολο Ντι Κάνιο. «Θα τους βάλω γκολ και θα το πανηγυρίσω όπως ο μεγάλος Τζόρτζιο», έλεγε ο δηλωμένος Λατσιάλε επιθετικός πριν το ντέρμπι της 6ης Ιανουαρίου 2005 και το έκανε πράξη, μπροστά από την Curva Sud, στη νίκη με 3-1!
Δεν ήταν, όμως, μόνο αυτά... Στα ντέρμπι της Ρώμης έχουν συμβεί πάρα πολλά στην πάροδο των χρόνων, αγωνιστικά και μη. Οπως, για παράδειγμα, το γεγονός ότι τον Μάρτιο του 2004 οι τιφόζι απαίτησαν και πέτυχαν την διακοπή του αγώνα επειδή κυκλοφόρησαν φήμες ότι ένα αστυνομικό όχημα είχε σκοτώσει, κατά λάθος, ένα παιδάκι έξω από το «Ολίμπικο». Αυτό, τελικά, δεν ήταν αλήθεια αλλά το χάος που επικράτησε στις εξέδρες ήταν αρκετό για να το διακόψει ο ρέφερι... Οπως οι Λατσιάλι θέλησαν να «διακόψουν» το όνειρο της Ρόμα για scudetto το 2010 και το κατάφεραν, σχεδόν πανηγυρίζοντας τα γκολ της Ιντερ στο 0-2 επί της ομάδας τους στο «Ολίμπικο».
Θα το έκαναν και το 2002, στην τελευταία αγωνιστική, καθώς υπήρχαν πιθανότητες να καταλήξει στους Τζαλορόσι ο τίτλος (που τελικά κατέληξε στη Γιουβέντους σε εκείνο το τρελό φινάλε του πρωταθλήματος) αλλά η Ρόμα είχε προλάβει να δώσει μια χαρά... σαν scudetto στους οπαδούς της με το εκπληκτικό 1-5 από τα... τέσσερα γκολ του Μοντέλα και την γκολάρα του Τότι! Μια καλή απάντηση η 5άρα στην... 4άρα της Λάτσιο την σεζόν 1996-97, όταν πανηγύρισε τέσσερις νίκες σε ισάριθμα ντέρμπι σε πρωτάθλημα και κύπελλο! Κι αφού αναφερθήκαμε στο κύπελλο, ο τελικός της 26ης Μαΐου 2013 στο «Ολίμπικο», με τον Λούλιτς στο 71' να δίνει την κούπα (1-0) στους Λατσιάλι, θα είναι πάντα ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στις μεταξύ τους αναμετρήσεις. Τουλάχιστον μέχρι να έρθει, κάποια στιγμή, η απάντηση.
Ως τότε, οι τιφόζι των δύο ομάδων θα περιμένουν πώς και πώς το κάθε ντέρμπι για να δουν αν θα τρελαθούν από χαρά ή αν θα υποφέρουν. Και όλοι οι ουδέτεροι θα περιμένουν με ανυπομονησία αυτά τα ντέρμπι γιατί είναι... ντέρμπι. Ανάμεσα στους Ρομανίστι που δεν είναι «ποτέ σκλάβοι του αποτελέσματος» και τους Λατσιάλι που «νικάμε επιλέγοντας να μην είμαστε εσείς»...
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου