Ήταν 8 Μαΐου του 1991 και η ο ελληνικός αθλητισμός ζούσε –χωρίς να το ξέρει– τις τελευταίες μέρες του Αυτοκράτορα. Ο Άρης των έξι συνεχόμενων πρωταθλημάτων (1985-1990) έμοιαζε πιο τρωτός από ποτέ και ο ΠΑΟΚ απαιτούσε να γίνει... χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Το μέταλλο του πρωταθλητή όμως, αποδείχθηκε πολύ δυνατό (ήταν η εποχή του θρυλικού «Πότε Ποτέ» που δονούσε το Παλέ ντε Σπορ), κι έτσι σε μια συγκλονιστική σειρά τελικών, ο Άρης πήρε τον τίτλο στο 4ο παιχνίδι, αφού δύο μέρες νωρίτερα είχε κάνει το 3-2 (το 1991 μετρούσαν στους τελικούς και οι αγώνες της κανονικής περιόδου, όπου οι «κίτρινοι» είχαν δύο νίκες) με τρίποντο-βόμβα του Παναγιώτη Γιαννάκη (θα υπάρχει ειδικό αφιέρωμα μέσα από τη στήλη στον συγκεκριμένο αγώνα στο μέλλον).
Ο τελικός τελειώνει, οι παίκτες του Άρη γίνονται ένα κουβάρι στο παρκέ, ενώ στις εξέδρες 3.000 Αρειανοί στήνουν το δικό τους πανηγύρι και κάπου εκεί... αρχίζουν τα μπουκέτα! Ο Γκάλης και ο Πρέλεβιτς ανταλλάσσουν γροθιές με ρυθμό πολυβόλου και για μερικά δευτερόλεπτα το γήπεδο γίνεται ριγκ, μέχρι να επέμβουν οι ψυχραιμότεροι –λέγε με Παναγιώτη Γιαννάκη– ενώ ο μύθος της εποχής θέλει σαν αιτία του καβγά ένα στοίχημα που είχαν βάλει οι δυο τους πριν από τον αγώνα, αναφορικά με ένα... αλμυρό κέρασμα.
Όσο για το ποιος κέρδισε; Ο Γκάλης στα νιάτα του ήταν πυγμάχος στο Νιου Τζέρσεϊ...
ΥΓ. Όταν λέμε «μπουκέτα», εννοοούμε πραγματικά μπουκέτα! Καμία σχέση με τα σημερινά χάδια και σπρωξίματα.
ΠΗΓΗ
Το μέταλλο του πρωταθλητή όμως, αποδείχθηκε πολύ δυνατό (ήταν η εποχή του θρυλικού «Πότε Ποτέ» που δονούσε το Παλέ ντε Σπορ), κι έτσι σε μια συγκλονιστική σειρά τελικών, ο Άρης πήρε τον τίτλο στο 4ο παιχνίδι, αφού δύο μέρες νωρίτερα είχε κάνει το 3-2 (το 1991 μετρούσαν στους τελικούς και οι αγώνες της κανονικής περιόδου, όπου οι «κίτρινοι» είχαν δύο νίκες) με τρίποντο-βόμβα του Παναγιώτη Γιαννάκη (θα υπάρχει ειδικό αφιέρωμα μέσα από τη στήλη στον συγκεκριμένο αγώνα στο μέλλον).
Ο τελικός τελειώνει, οι παίκτες του Άρη γίνονται ένα κουβάρι στο παρκέ, ενώ στις εξέδρες 3.000 Αρειανοί στήνουν το δικό τους πανηγύρι και κάπου εκεί... αρχίζουν τα μπουκέτα! Ο Γκάλης και ο Πρέλεβιτς ανταλλάσσουν γροθιές με ρυθμό πολυβόλου και για μερικά δευτερόλεπτα το γήπεδο γίνεται ριγκ, μέχρι να επέμβουν οι ψυχραιμότεροι –λέγε με Παναγιώτη Γιαννάκη– ενώ ο μύθος της εποχής θέλει σαν αιτία του καβγά ένα στοίχημα που είχαν βάλει οι δυο τους πριν από τον αγώνα, αναφορικά με ένα... αλμυρό κέρασμα.
Όσο για το ποιος κέρδισε; Ο Γκάλης στα νιάτα του ήταν πυγμάχος στο Νιου Τζέρσεϊ...
ΥΓ. Όταν λέμε «μπουκέτα», εννοοούμε πραγματικά μπουκέτα! Καμία σχέση με τα σημερινά χάδια και σπρωξίματα.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου