Στοίχημα παίζουν παίκτης και μπουκ

Ο τζόγος είναι σοβαρή ιστορία. Κι όχι μόνον επειδή παίζεις με λεφτά, τα δικά σου λεφτά. Εδώ θα λέμε αλήθειες. Τις αιώνιες αλήθειες σχετικά με το κουμάρι. Λοιπόν.

Ο τζογαδόρος είναι ο παίκτης, όχι ο δημοσιογράφος, που σου δίνει τα σίγουρα. Έλα, σε παρακαλώ. Δεν είσαι τζογαδόρος αξιόπιστος και με αυτοσεβασμό εκείνος που περιμένει από τον άλλον, τόν όποιον άλλον, να του σφυρίξει το τεφαρίκι. Όχι, κύριε.

Εσύ παίζεις. Εσύ αποφασίζεις. Εσύ ποντάρεις. Δεν λέω να μην έχεις σηκωμένες τις κεραίες σου.

Να ακούς τι λέγεται, να έχεις πληροφόρηση, να δέχεσαι προτάσεις. Γιατί, όχι. Ο παίκτης, όμως, να το ξαναπούμε εσύ είσαι. Όχι το στοιχηματζήδικο περιοδικό.

Όπως τζογαδόρος είναι και ο μπουκ, άλλο αν αυτός παίζει στα σίγουρα. Παίκτης κι αυτός. Γιατί;

Παίζει κι αυτός τα λεφτά του. Υποτίθεται ότι ρισκάρει κι αυτός. Άλλο που είναι σε πλεονεκτική θέση, ο μπουκ είναι ένας με πολλούς, ένας μ’ όλους.

Κάνει τα κουμάντα του ο μπουκμαίηκερ. Να μην πάει φυλακή αν του κάτσουν ανάποδα τα αποτελέσματα. Γι’ αυτό, για να εξασφαλιστεί, τζογάρει κι αυτός σ’ άλλους μπουκ. Κρατάει τις πισίνες του.
Ο δημοσιογράφος προτείνει. Δεν παίζει. Ακόμα κι αν παίζει στον μπουκ της γειτονιάς του αυτά που γράφει, πάλι δεν θα τον θεωρήσεις παίκτη. Πού θέλω να καταλήξω;

Εσύ πληρώνεις ό,τι παίζεις. Άρα, εσύ είσαι ο παίκτης. Και δεν παίζεις κόντρα στον άλλον παίκτη, που είναι ο μπουκ. Όχι. Το στοίχημα, μεγάλε, είναι προσωπική υπόθεση. Παίζεις με τον εαυτό σου. Μπήκαμε σ’ άλλο μεταφυσικό λούκι. Άλλη φορά.




ΠΗΓΗ