"To θαύμα της Βέρνης"

Η Δ. Γερμανία κατέκτησε το 1954 το πρώτο της Παγκόσμιο Κύπελλο κόντρα σε όλα τα προγνωστικά.


Το 1954, όταν ήταν προγραμματισμένη η διοργάνωση του 5ου Παγκοσμίου Κυπέλλου, συνέπιπτε με τη συμπλήρωση μισού αιώνα ζωής της FIFA. To τουρνουά επέστρεψε στην Ευρώπη και ανατέθηκε στην Ελβετία.

Ήταν η ισχυρότερη οικονομικά χώρα της ηπείρου πληρώντας όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για μια επιτυχή διοργάνωση. Στη συγκεκριμένη διοργάνωση τα γκολ έπεφταν βροχή και τα περισσότερα από αυτά μπήκαν από την Ουγγαρία. Ήταν η ομάδα που είχε ήδη αλλάξει το ποδόσφαιρο, διατηρώντας ένα απίθανο αήττητο ρεκόρ επί έξι χρόνια.




Η Ουγγαρία των Φέρεντς Πούσκας, Ζόλταν Τσίμπορ, Σάντορ Κότσιτς και Γκιούλα Λόραντ (τον μετέπειτα προπονητή του ΠΑΟΚ) και των άλλων αστέρων της ήταν έτοιμη να κατακτήσει το Ζιλ Ριμέ. Δίχως αμφιβολία ήταν η κορυφαία ομάδα του τουρνουά αλλά όπως και η Βραζιλία προ τετραετίας δεν κατάφερε να δικαιολογήσει τον χαρακτηρισμό.

Το 1953 είχε συντρίψει στο Γουέμπλεϊ την Αγγλία με 6-3 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ελβετίας είχε φτάσει στον τελικό πετυχαίνοντας συνολικά 25 γκολ! Στην φάση των ομίλων διέλυσε 9-0 τη Ν. Κορέα και 8-3 την Δ. Γερμανία!

Στα προημιτελικά, στη "μάχη της Βέρνης"- όπως αποκλήθηκε ο αγώνας για την αγριότητα και τα επεισόδια που έγιναν μεταξύ των παικτών- η Ουγγαρία νίκησε 4-2 τη Βραζιλία και προκρίθηκε στα ημιτελικά όπου αντιμετώπισε την Ουρουγουάη, την οποία κέρδισε με το ίδιο σκορ στην παράταση, σ΄έναν από τους ωραιότερους αγώνες όλων των εποχών.

Η αντίπαλος της στον τελικό της Βέρνης την 4η Ιουλίου 1954 Δυτική Γερμανία, είχε επίσης πετύχει ευρείες νίκες στο τουρνουά καθώς είχε νίκησε την Τουρκία 7-2 και την Αυστρία στον ημιτελικό με 6-1.

"Εγκέφαλος" και αρχηγός της ήταν ο Φριτς Βάλτερ και άξιος συμπαραστάτης του ο αδερφός του Ότμαρ. Υπό την καθοδήγηση του Ζεπ Χέρμπεργκερ τα "πάντσερ" επιφύλαξαν μία δυσάρεστη έκπληξη στην Ουγγαρία και προκάλεσαν την μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων.

Μεγάλο ερωτηματικό πριν το τελικό ήταν αν θα αγωνιζόταν ο Πούσκας, ο οποίος δεν είχε παίξει στους νοκ άουτ αγώνες καθώς προσπαθούσε να ξεπεράσει τον τραυματισμό που του προκάλεσε ο Δυτικογερμανός Βέρνερ Λίρμπιχ, στον αγώνα των δύο ομάδων στον όμιλο. Τελικά έδωσε το "παρών" που ωρυόμενος ξεκαθάριζε πως θα έπαιζε και με ένα πόδι.

Το παιχνίδι μεταδόθηκε μάλιστα ζωντανά και από την τηλεόραση, η οποία έκανε τα πρώτη της βήματα και όποιος ήθελε να το παρακολουθήσει ήταν υποχρεωμένος να πληρώσει δύο ελβετικά φράγκα.

Οι Ούγγροι προηγήθηκαν "με το καλημέρα" με τον Πούσκας να κάνει στο 6' το 1-0 και στο 8' ο Κότσιτς ανέβασε τον δείκτη του σκορ στο 2-0. Οι Γερμανοί μείωσαν 2-1 στο 10' με τον Μόρλοκ.

Είχε ήδη αρχίσει να βρέχει και ο αγωνιστικός χώρος βάρυνε κάτι που όπως αποδείχθηκε ευνόησε τους Γερμανούς και στο 18' κατάφεραν να ισοφαρίσουν με τον Ραν.

Εν τω μεταξύ, ο Πούσκας είχε ήδη αρχίσει να κουτσαίνει εξαιτίας των πόνων που αισθάνονταν στον αστράγαλο. Οι Ούγγροι είχαν κάνει τα πάντα για να σκοράρουν (δοκάρι ο Χιντεγκούτι) χωρίς να τα καταφέρουν.

Έξι λεπτά πριν την λήξη του τελικού σε μία αντεπίθεση των Γερμανών ο Φριτς Βάλτερ πάσαρε στον Ραν και αυτός δεν δυσκολεύτηκε να κάνει το 3-2. Οι Μαγυάροι ισοφάρισαν λίγο πριν την λήξη με τον Πούσκας αλλά ο διαιτητής ακύρωσε το γκολ ως οφσάιντ και δύο λεπτά αργότερα σφύριξε την λήξη.

Οι Ούγγροι, περίλυποι έφυγαν κλαίγοντας για τα αποδυτήρια, την ίδια στιγμή που χιλιάδες Γερμανοί ξεχύνονταν στους δρόμους πανηγυρίζοντας τον τίτλο. Η φωνή του Γερμανού εκφωνητή που ούρλιαζε "Τοoor!, Tooor!" (Γκοοολ! Γκοοολ!) και "Aus! Aus! Deutschland ist weider was" ("Έληξε! Έληξε! Η Γερμανία είναι και πάλι κάτι!") έμεινε για χρόνια στο υποσυνείδητο των Γερμανών ως σύμβολο εθνικής αντίστασης.

"Εμείς είμαστε οι καλύτεροι αλλά οι Γερμανοί αποδείχθηκαν ισχυρότερη. Η μπάλα είναι στρογγυλή και στο ποδόσφαιρο τίποτα δεν είναι παράλογο", δήλωσε ο "καλπάζων συνταγματάρχης" Φέρεντς Πούσκας.

Ο ανέλπιστος θρίαμβος προκάλεσε πρωτόγνωρα συναισθήματα χαράς για την τότε κατεστραμμένη και ταπεινωμένη Γερμανία, 9 χρόνια μετά την λήξη του 2ου Παγκοσμίου πολέμου.

Ο Σένκε Βόρτμαν στην ταινία "Το θαύμα της Βέρνης" (2003) καταγράφει την πορεία της Δ. Γερμανίας στο Μουντιάλ και δη τον τελικό της Ελβετικής πόλης.

"Αυτό που χαρακτήρισε εκείνην την ιστορική στγμή δεν ήταν απλώς η χαρά της επιτυχίας μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, αλλά ένα είδος τέλειας ευτυχίας, μία ενθαρρυντική διορθωτική πράξη ενάντια στα σκοτεινά χρόνια του Τρίτου Ράιχ", δήλωνε ο δημιουργός της ταινίας. Η "νάτσιοναλμανσαφτ" είχε γράψει ιστορία.






ΠΗΓΗ